Με τα μάτια καρφωμένα στο τζάμι – στην πραγματικότητα – να βλέπουν το απλωμένο λευκό τοπίο που έχει κάνει τη νύχτα απόγευμα, μου ήρθε μια σκέψη.
Και χάθηκα σε αυτή για λίγο. Τι θα γινόταν αν η ζωή μας ήταν πιο απλή και όλοι μέναμε στο δικό μας ‘’κέντρο”, το εσωτερικό μας κέντρο και όχι κάποιου άλλου; Μια άλλη πραγματικότητα θα δημιουργούνταν; Ίσως.
Ξέρω ότι η παραπάνω παράγραφος μοιάζει λίγο με γρίφο. Θα εξηγήσω αμέσως όμως τι θέλω να πω. Η πραγματικότητα στην οποία ζούμε είναι διαποτισμένη με πράξεις, λόγια, ευθύνες, υποχρεώσεις – και ξέγνοιαστες στιγμές δεν λέω – και μας κρατάει συντροφιά κάθε ημέρα από το πρωί ως το βράδυ.
Τι θα γινόταν όμως αν αποφασίζαμε ότι δεν θέλουμε άλλο να στεναχωριόμαστε για πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, αντίστοιχα να πάρουμε τα ηνία για αυτά που μπορούμε, να συνδράμουμε σε αυτή την κοινωνία με τις όσες δυνάμεις έχουμε και να νιώσουμε πως προοδεύουμε χωρίς κριτικάρουμε κανέναν και τίποτα;
Τι θα γινόταν αν αφήναμε τα social media να κάνουν τη δουλειά για την οποία δημιουργήθηκαν εξ’ αρχής; Δηλαδή να είναι ένα μέσω δικτύωσης αλλά ν’ αποτελούν απλά μια εφαρμογή και όχι τη ζωή μας;
Τι θα γινόταν αν λέγαμε την κάθε μας ημέρα ότι όλα θα πάνε καλά, να βλέπαμε το ποτήρι γεμάτο χωρίς το πρόθεμα ‘’μισό’’ και να ζούσαμε για να είμαστε εμείς καλά και έπειτα οι άνθρωποι που αγαπάμε; Για να γίνει αυτό, προς θεού, δεν είπα να αδιαφορούμε για τους άλλους ή να κοιτάμε μόνο τη πάρτη μας, είπα να ζούμε με κέντρο εμάς και μόνο και στην πορεία, ό, τι καλό μπορούμε να προσφέρουμε, με χαρά.
Τι θα γινόταν αν λειτουργούσαν όλα σωστά σε κάθε χώρα και ο κάθε ένας αρμόδιος συνέβαλε με τον σωστό δικό του τρόπο κάνοντας τη δουλειά του ως επαγγελματίας;
Και τέλος, τι θα γινόταν αν βλέπαμε το χιόνι να πέφτει απαλά γύρω στη φύση, στα σπίτια στους δρόμους, ήμασταν ζεστά και πίναμε ροφήματα για να περάσει η ώρα, κάνοντας ουσιαστικές και γιατί όχι και ανούσιες συζητήσεις και ξέραμε ότι όλα είναι καλά;
Να ξέρεις ότι, την ευτυχία, αυτές τις μικρές στιγμές ευδαιμονίας, μπορείς να τη δημιουργήσεις και να τη κατακτήσεις. Να σκέφτεσαι ότι, όλα όσα θέλεις, τα μπορείς, ακόμη και αν χρειάζεται να προσπαθήσεις αρκετά. Το αποτέλεσμα πάντα ανταμείβει. Και όσα δεν είναι στο χέρι σου, οκ, ας υπάρξει αποδοχή και σωστές επιλογές για αποφυγή των χειρότερων αποτελεσμάτων.
Μπορούμε να ξεφύγουμε για λίγο από την πραγματικότητα, μπορούμε όμως και να τη φτιάξουμε, μάλιστα ακόμη καλύτερη από όσο είναι στη σκέψη μας. Έτσι δεν είναι;
