Όλα τα παιδιά εκδηλώνουν φόβους κάποια στιγμή στη ζωή τους, και το στάδιο αυτό θεωρείται φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξής τους. Είναι το συναίσθημα που βιώνει ένα παιδί ενόψει επερχόμενου κινδύνου.
Είναι λογικό, λοιπόν, αυτή η περίπλοκη κατάσταση να προβληματίζει τους γονείς και να νιώθουν αμήχανοι ως προς τον τρόπο που θα την αντιμετωπίσουν. Και ως εκ τούτου καταλήγουν να πουν τα λάθος πράγματα στο παιδί τους παρόλο που η βασική τους πρόθεση είναι να το ανακουφίσουν από την όποια φοβία.Ποιες φράσεις πρέπει λοιπόν να αποφεύγετε να τους λέτε;
“Δεν καταλαβαίνω γιατί φοβάσαι”
Ναι, για σένα μερικές φοβίες είναι αστείες. Όμως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει για ένα μικρό παιδί. Θέλω πριν ετοιμαστείς να πεις την παραπάνω ατάκα να θυμηθείς τα δικά σου παιδικά χρόνια. Παρουσιάζοντας το φόβο του παιδιού σου ως κάτι παράλογο, ενισχύεις τη σύγχυση και το φόβο του. Δοκίμασε να επιστρατευτείς τις δικές σου αναμνήσεις και να το ηρεμήσεις χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τον εαυτό σου.
“Μην είσαι φοβιτσιάρης”
Και κάπως έτσι μία αρκετά συνηθισμένη φράση μπορεί να πλήξει τον εγωισμό του παιδιού σου και να το κάνει να αισθανθεί ακόμα πιο άσχημα. Εκτός από τη συγκεκριμένη φράση, καλό είναι να αποφύγεις και οποιαδήποτε άλλη εμπεριέχει χαρακτηρισμούς ή επίθετα, αφού στόχος σου είναι να βοηθήσεις το μικρό σου και όχι να το κάνεις να νιώσει αμήχανα.
“Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι!”
Προσπαθείς να το ηρεμήσεις, όμως, με τη φράση αυτή κάτι άλλο καταφέρνεις. Στην πραγματικότητα, έμμεσα αναιρείς το λόγο που το παιδί σου φοβάται. Δρας σαν να μην υπάρχει, κάτι που πιθανόν να θυμώσει το μικρό σου, μιας και στο μυαλό του περνάει ως “αμφισβήτηση”. Αντί αυτής της φράσης, προσπάθησε να εκφράσεις την συγκατάβαση σου. Στη συνέχεια να το αφήσεις να σου εξηγήσει τι είναι αυτό που το φοβίζει.
