Για την ημέρα της γυναίκας
8 Μαρτίου ημέρα της γυναίκας και ενώ είχα στο μυαλό μου να γράψω κάτι διαφορετικό ίσως και λίγο πιο τετριμμένο στο μυαλό μου έρχονται όλες εκείνες οι γυναίκες που μαζί με τα παιδιά τους ξεριζώνονται από την πατρίδα τους, την Ουκρανία, αφήνοντας πίσω τα σπίτια τους, τις ζωές τους και τους άντρες τους στα χαρακώματα να υπερασπιστούν τη Χώρα τους.
Εικόνες θλίψης που μας δείχνουν το απάνθρωπο πρόσωπο του πολέμου. Γυναίκες με μια μικρή βαλίτσα στο χέρι που περιέχει μια ολόκληρη ζωή και ένα παιδικό καρότσι ή ένα μωρό στην αγκαλιά εγκαταλείπουν κακήν κακώς τη χώρα τους και αφήνουν στην πατρίδα όσα έχτισαν φιλοδοξώντας ο πόλεμος να τελειώσει γρήγορα για να επιστρέψουν και πάλι στην κανονικότητα τους.
Κι όμως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, ούτε στις ζωές τους αλλά ούτε και στις ψυχές τους.
Τελικά τι σόι πλάσματα είμαστε εμείς οι γυναίκες; Ευαίσθητες αλλά συνάμα απίστευτα σκληροτράχηλες όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Συναισθηματικές αλλά αποφασιστικές και έτοιμες να βγάλουν νύχια σε όποιον πειράξει τους αγαπημένους τους. Πολυπράγμονες και με σύνθετη σκέψη που μπορούν ταυτόχρονα να μιλούν στο τηλέφωνο, να πλένουν τα δόντια τους και το μυαλό τους να τρέχει με 200% για να προλάβει τα πάντα.
Είναι αυτές που αντέχουν τον πόνο – γι’ αυτό άλλωστε και γεννούν – δεν λιποψυχούν, κρατούν όρθια και δεμένη μια οικογένεια και έχουν το πάνω χέρι στο σπίτι ακόμα κι αν οι σύζυγοι τους στοιχηματίζουν για το αντίθετο.
Η σύγχρονη γυναίκα για να μπορέσει να υπηρετήσει όλους τους ρόλους που πρέπει να παίξει μέσα στην ημέρα πολλές φορές πρέπει να διαθέτει ικανότητες υπερανθρώπου. Να είναι καλή επαγγελματίας, τρυφερή μητέρα, καλή νοικοκυρά και στοργική σύζυγος,
Γυναικεία χειραφέτηση θέλαμε και τι πετύχαμε; Να γίνουμε Superwomen. Με λίγα λόγια όπως λέει και ο σοφός λαός μας, βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας! Φυσικά το τελευταίο το λέω χιουμοριστικά. Η γυναίκα μετά από πολλούς αιώνες έδωσε μάχες και πέτυχε να διεκδικεί τη θέση που της αρμόζει στο κοινωνικό σύνολο. Στην πολιτική, στις τέχνες, την επιστήμη.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν. Γιατί παρά τα όσα καταφέραμε ακόμα υπάρχουν γυναίκες που τίποτα από τα παραπάνω δεν θεωρείται δεδομένο! Κακοποιούνται, υποτιμώνται, υποφέρουν, αμείβονται ανεπαρκώς, περιθωριοποιούνται, διώκονται, περιορίζονται. Κι όλα αυτά γιατί απλά γεννήθηκαν γυναίκες και για κάποιους οι γυναίκες είναι ακόμα «όντα ενός κατώτερου Θεού».
Για όλες αυτές που υποφέρουν, οφείλουμε λοιπόν να γιορτάζουμε και να θυμόμαστε ότι την 8η Μαρτίου γιορτάζει η γυναίκα μας, η μητέρα μας, αλλά και καθένας που αισθάνεται έτσι για να πούμε απλά ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Από την Τίνα Μεσσαροπούλου
