Η Μαρία (Μαίρη) Αρώνη ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, για πολλά χρόνια πρωταγωνίστρια -κυρίως του Εθνικού θεάτρου. Γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1916 και πέθανε σαν σήμερα στις 16 Ιουλίου του 1992, σε ηλικία 75 χρονών.
Ήταν κόρη του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής, Λέανδρου Αρβανιτάκη, ήταν πτυχιούχος πιάνου και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, μαθήτρια του Φώτου Πολίτη και αριστούχος στην απαγγελία και φωνητική.
Aποφοίτησε το 1933 και ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε το Θεόδωρο Αρώνη, επίσης ηθοποιό. Έπαιξε σε λίγες και αγαπημένες ταινίες του κινηματογράφου, “Φουσκοθαλασσιές”, “Η γυναίκα μου τρελλάθηκε” στο πλευρό του Λάμπρου Κωνσταντάρα, “Μικροί και μεγάλοι εν δράσει” και “Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου”.
Αγαπήθηκε από το κοινό κυρίως για το ρόλο της Τζίνας “πάστα-φλώρας”, στη θρυλική κωμωδία της Φίνος Φιλμ, “Μια τρελή, τρελή οικογένεια”.
Η «Finos Films» μέσα από μια ανάρτηση αφιερωμένη στην Μαίρη Αρώνη στο instagram ξαναζωντάνεψε μερικές από τις πιο θρυλικές της ατάκες που έχουν αφήσει ιστορία.
«Δυναμική, πειθαρχημένη και πολύ μπροστά από την εποχή της, η Μαίρη Αρώνη είχε ένα ιδιαίτερο πάθος για την υποκριτική από μικρό παιδί, ανεβάζοντας “παραστάσεις” στο πατρικό της με κομπάρσους γονείς και θείους.
Σε συνέντευξή της το 1979, όταν ρωτήθηκε τι σημαίνει για εκείνη το θέατρο, απάντησε με σοβαρότητα: «Ζωή, ανάγκη, βίωμα.. τα πάντα». Έταξε τον εαυτό της στο θέατρο, θυσιάζοντας πολλά όπως είχε πει, αλλά αν ξαναγιεννιόταν πάλι την ίδια ζωή θα διάλεγε. «Δεν φτάνει μια ζωή για τον καλλιτέχνη, είναι πολύ λίγο. Δεν έχει τέλος η τέχνη, είναι ατέρμονη. Συνεπώς σου χρειάζονται εκατό ζωές, όχι μια».
Η Μαίρη Αρώνη γεννήθηκε σαν σήμερα το 1916 και την θυμόμαστε μέσα από τις δύο μαγικές και μοναδικές της ταινίες στην Φίνος Φιλμ, «Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια» και «Η Γυναίκα μου Τρελλάθηκε» γράφει η «Finos Films» στην ανάρτησή της προς τιμήν της στο instagram.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μερικές από τις ατάκες της «Πάστα Φλώρας» που άφησαν ιστορία:
Πάστα Φλώρα: Ζορζ, πώς τον λέγανε εκείνον τον άνθρωπο στη μυθολογία, που πήγαινε κάθε πρωί ένας γύπας
και του ‘τρωγε το συκώτι;
Ζορζ: Δεν ξέρω, κυρία Τζίνα.
Μαίρη: Προμηθέα.
Πάστα Φλώρα: Όχι, καλέ, ο Προμηθέας είναι βιβλιοπωλείο.
Μίκα: Τα χορταρικά δεν παχαίνουν, μαμά.
Πάστα Φλώρα: Γιατί το λες αυτό Μίκα; Κι οι αγελάδες όλο χορταρικά τρώνε κι όμως είναι τετράπαχες.
