Λίγο πολύ, όλοι έχουμε βρεθεί σε σχέσεις, ερωτικές ή φιλικές που, είτε έχουμε πει, είτε μας έχουν πει: Δεν σου μιλάω, άσε με ή επικρατούν τα μούτρα ως έκφραση ενόχλησης.
Αλήθεια όμως, τι ακριβώς προκαλεί αυτό στον αποδέκτη; Και γιατί αποτελεί μορφή κακοποίησης; Η φράση δεν σου μιλάω, λειτουργεί ως τιμωρία. Εκείνη τη στιγμή, τιμωρούμε τον συνομιλητή μας γιατί κάτι μας πείραξε, μας ενόχλησε.
Λέγοντας του αυτό, εννοούμε αμέσως, θέλω την προσοχή σου, να με ρωτάς τι έχω, να γίνεις το θύμα και να παρακαλέσεις να τα βρούμε ή να σου πω τι συμβαίνει, κάτι το οποίο είναι άκρως χειριστικό και κακοποιητικό.
Οι περισσότεροι θεωρούν λανθασμένα, ότι αν δεν μιλήσουν όλα είναι καλύτερα, θα γίνει μια παύση όπου ο καθένας θα πάρει τον χρόνο του και η πορεία θα δείξει την έκβαση της εκάστοτε σχέσης. Τα πράγματα δεν είναι όμως έτσι.
Ακόμη και με το πέρας του χρόνου, εμείς θα συνεχίσουμε να μη θέλουμε να μιλήσουμε, τα νεύρα θα έχουν ενταθεί και η λύση στο ζήτημα δεν θα έχει δοθεί. Βαθιά μας επιθυμία είναι το ντάντεμα από τη μεριά του άλλου και η περιποίησή μας σαν να είμαστε μωρό.
Ο άλλος που βρίσκεται σε όλο αυτό;
Βρίσκεται σε ένα τεντωμένο σχοινί, θυματοποιείται αυτόματα ενώ δεν χρειάζεται και θέλοντας να κρατήσει τη σχέση και να την επουλώσει θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να μας ευχαριστήσει. Νιώθει την απειλή και προσπαθεί να την εξαλείψει, καθώς η λέξη δεν σου μιλάω αντηχεί στ’ αυτιά του διαρκώς
Αυτό όμως είναι η σχέσεις και αυτό θέλουμε εμείς; Να στηριζόμαστε στον φόβο του άλλου, ώστε να τον κάνουμε πάντα να μας προσέχει και σε ένα ενδεχόμενο δεν σου μιλάω να τρέχει, ενώ απλά μπορούμε να του πούμε τι έχουμε, να συζητήσουμε επί τούτου και η σχέση να εξελιχθεί, να θέσει πιο γερά θεμέλια και να εξελιχθούμε και εμείς ως άνθρωποι;
Τροφή για εβδομαδιαία σκέψη!
