Η ιστορία αγάπης που έχει μείνει εδώ και 9 χρόνια ανεξίτηλη στην πλατφόρμα του Twitter με το hashtag που ακόμη και τώρα φιγουράρει στη μνήμη μας.
Ο Αποστολής έχασε τη μάχη με τον καρκίνο το 2012. Ωστόσο, η αγάπη που έχει για τη Μαρία μας έχει συγκινήσει.
Σήμερα 22/9 το hashtag “#tolislovedmaria” ξεπρόβαλε στην συγκεκριμένη πλατφόρμα, αφού ήταν μια από τις επιθυμίες του ίδιου του Αποστολή. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε ο κόσμος να θυμάται την ιστορία αγάπης του και να μη χαθεί από τη μνήμη μας.
Εκείνος έφυγε από τη ζωή στα 30 του χρόνια, αλλά θα μας μείνει αξέχαστος. Γνωστός στο Twitter ως @moloch82 μοιραζόταν συναισθήματα και σκέψεις με τους ακόλουθους του. Κυρίως όμως μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξέφρασε τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε για τη Μαρία, την κοπέλα που γνώρισε από μικρό παιδί, για να γίνουν ζευγάρι στα 18 τους χρόνια.
Ανάμεσα στις τελευταίες δημοσίευσεις του, αυτή που έμεινε στο μυαλό όλων ήταν η παρακάτω:
“Φυσικά και σκέφτομαι το θάνατο. Τυπικά τουλάχιστον οι πιθανότητες επιβίωσης στον αγώνα μου είναι σημαντικά εναντίον μου. Σε στιγμές φιλοσοφίας όμως καταλαβαίνω το εξής: είμαστε όντα περίεργα αγαπητέ. Ο θάνατος μου θα έρθει -μάλλον- είτε στον ύπνο μου, είτε σε κάποιο κώμα, είτε με κάποια ανακοπή, στα πλαίσια του καρκίνου. Μάλλον.
Υπάρχουν ελπίδες να σκάσω από το φαγητό νωρίτερα. Μετά το θάνατό μου όμως για μένα μαύρο. Ένας βαθύς ασυνείδητος ύπνος. Μετά τίποτα. Ούτε ανησυχία, ούτε σκέψεις, ούτε πόνος, ούτε φόβος, ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε γέλιο, ούτε κλάμα. Τίποτα. Τότε τι φοβόμαστε;
Τι μας νοιάζει το μετά αν δεν θα είμαστε εκεί για να το αντιληφθούμε; Καταλήγω ότι απλώς κάποιους τους αγαπάμε πιο πολύ από εμάς. Φοβάμαι περισσότερο πια για το τι θα απογίνουν οι άλλοι, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Για τον πόνο που θα τους προξενήσω, το ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το πάρω πίσω. Δεν είμαστε τόσο εγωιστικά όντα τελικά. Υπάρχει και η άλλη βέβαια όψη, άκρως εγωιστική. Γιατί να συνεχίζει η ζωή να “ζείται” -παθητική κι ας μην υπάρχει- αν δεν είμαι εγώ στον κόσμο.
Τι μέρες, νύχτες, χαμόγελα, στιγμές με πλεγμένα χέρια, παιχνίδια στην κουζίνα, αδιάφορους καυγάδες, βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, ταινίες, βιβλία, μουσικές θα χάσω.
Γράφοντας το παραπάνω, βούρκωσα στις δύο τελευταίες σειρές. Τελικά είμαστε εγωιστές. Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ”.
Σήμερα οι χρήστες του twitter:
