Τι θα μπορούσαμε να είμαστε χωρίς μουσική; Πιστεύω τίποτα. Πόσα τραγούδια μιλούν στην ψυχή σου; Για πολλούς και διάφορους λόγους.
Γράφει η Βιβή Μπουγιούρα,
Έχω πολλά αγαπημένα τραγούδια. Υπάρχουν κάποιοι περίοδοι στην ζωή μας που τα τραγούδια τα νιώθουμε ακόμη πιο βαθιά μέσα μας. Παίζει ρόλο η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ή ακόμα και τι έχουμε ζήσει το τελευταίο διάστημα.
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος άνθρωπος που δεν ακούει μουσική. Οποιοδήποτε είδος μουσικής. Αν ξέρεις κάποιον που δεν ακούει, στείλε μου. Ο λόγος; Να του δώσω το τηλέφωνο της ψυχολόγου μου. Κάποιο πρόβλημα θα έχει…
Ζούμε μια πανδημία, ζούμε την κλιματική αλλαγή και την οικονομική αστάθεια. Αν κάτι μας κάνει να ξεχνιόμαστε είναι η μουσική. Αναρωτιέμαι, βάζεις ακουστικά για να κοιμηθείς ή απλώς υπάρχει κάποιο τραγούδι στο μυαλό σου;
Υπάρχουν τραγούδια που τα ακούμε τόσες φορές μέχρι να τα σιχαθούμε. Το ξέρεις ότι αυτό συμβαίνει και με τους ανθρώπους έτσι; Υπάρχουν και άλλα, που στην αρχή δεν σου αρέσουν τόσο πολύ και μετά γίνονται τα αγαπημένα σου. Για πάντα.
Έχω διάφορα αγαπημένα τραγούδια. Υπάρχουν κάποια που στην πρώτη νότα με κάνουν να νιώθω περίεργα. Να νοσταλγώ, να θυμάμαι, να αναπολώ ακόμα και να θέλω να ξεχάσω. Αλλά τα βάζω στο repeat…
Είναι η μουσική που με κάνει να αισθάνομαι έτσι ή αυτά που θυμάμαι ακούγοντας την; Κάποια τραγούδια τα έχεις συνδυάσει με μέρη, άλλα με ανθρώπους και άλλα με στιγμές. Σε όλες τις φάσεις της ζωής μας υπήρχε ένα τραγούδι να ηχεί από πίσω. Έστω και νοητά.
Αν κάποιος πάρει την playlist από το κινητό μου θα πει ότι πάσχω από διπολική διαταραχή. Από Νότη Σφακιανάκη πάει σε Lana Del Rey & από Άννα Βίσση σε Guns & Roses.
Όλα κάτι μου δίνουν, όλα κάτι μου θυμίζουν και όλα τα αγαπώ. Όλα είναι κομμάτι μου και ήταν εκεί σε στιγμές μου. Δυνατές και ανεξίτηλες.
Βιβή Μπουγιούρα