Γεια. Βιβή. Βιωματικό. Έφαγα 10 τσούρος με σοκολάτα και όταν αυτά τελείωσαν έφαγα την σοκολάτα με το κουτάλι. Ίσως επειδή είμαι πιεσμένη ψυχολογικά και παρά πολύ στρεσαρισμενη; Ίσως επειδή έχω κάπως κουραστεί με την διατροφή; Βασικά, η πιθανότητα του ότι είμαι γουρούνα είναι η επικρατέστερη…Γιατί νιώθω τύψεις όμως;
Γράφει η Βιβή Μπουγιούρα
Το ευχαριστήθηκα, ψέματα δεν θα πω. Μετά όμως ένιωθα τόσες τύψεις… Γιατί συμβαίνει αυτό στον οργανισμό μας; Γιατί τον χτυπάμε τόσο αλύπητα; Αφού κάνουμε κάτι επειδή μας αρέσει, όπως για παράδειγμα το φαγητό. Τρώμε και μετά είμαστε χάλια γιατί πήραμε θερμίδες ή γιατί χαλάσαμε ένα διατροφικό πρόγραμμα. Γιατί όμως να νιώθουμε έτσι;
Τι γίνεται όταν νιώθω ότι το φαγητό ελέγχει την σκέψη μου; Εγώ για παράδειγμα, και βάζω εμένα γιατί το άρθρο αυτό είναι τελείως βιωματικό και δεν έχει να κάνει με κανέναν ψυχολόγο ούτε είχε υπάρξει συνέδρια γι αυτό τον λόγο. Εγώ που λέτε σήμερα, είχα μια φορτισμένη μέρα από όλες τις πλευρές. Επαγγελματικό άγχος, προσωπικές συζητήσεις, λύση σε προβλήματα φίλων, δύσκολη επικαιρότητα και πολλές πολλές εκκρεμότητες που πρέπει να μπουν σε σειρά. Θα μου πεις μακάρι όλα σου τα προβλήματα να ήταν σαν αυτά θα σου πω ναι, αλλά μου δημιουργούν κόμπο στο στομάχι.
Σήμερα, όπως προανέφερα, το μόνο πράγμα που με έκανε να ξεχαστώ ήταν τα τσούρος (που δεν είμαι καν λάτρης) και σκεφτόμουν την ώρα που θα πάω να φάω. Μετά από το φαγητό που ήταν στην υπερβολή του και μετά από 3 μήνες διατροφής κάπως δεν μπορώ να αναπνεύσω καλά, κάπως αγχώθηκα περισσότερο. Κάπως ένιωθα τύψεις. Κάπως απελπίστηκα γιατί κατάλαβα ότι το φαγητό ελέγχει την σκέψη μου..
1) Να θυμάστε κάτι πολύ σημαντικό. Οι τύψεις, παχαίνουν…
2) Φέρτε μου μια σόδα, ένα μαλόξ, ένα κάτι να συνέλθω…
Βιβή Μπουγιούρα
