Πολύ μεγάλο ερώτημα, και η απάντηση σύνθετη. Πώς να νοιαστώ πραγματικά, αλλά ν’ αφήσω ανεπηρέαστο το μέσα μου συναισθηματικά;
Πώς δηλαδή μπορώ να νοιαστώ για τους δικούς μου ανθρώπους, να είμαι εκεί, να τους φροντίσω όταν το έχουν ανάγκη και να τους ακούσω, αλλά ταυτόχρονα να διατηρήσω μια – ας την ονομάσουμε – απάθεια;
Αρχικά και μόνο το να θέσεις αυτά τα ερωτήματα στον εαυτό σου, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για να προχωρήσεις στη λύση. Πάντοτε λέμε ότι, ένα πρόβλημα έχει λυθεί κατά το ήμισυ, όταν απλά και μόνο το αναγνωρίζουμε.
Υπάρχει λοιπόν τρόπος. Έχοντα ανεπτυγμένο το συναισθηματικό κομμάτι μέσα μας, είμαστε σε θέση ν’ αφουγκραζόμαστε τους συνανθρώπους μας και ειδικά τους πολύ δικούς μας. Καλός φίλος, σύντροφος, επαγγελματίας, συγγενής, είναι εκείνος που μπορεί να κάνει ενεργητική ακρόαση, να είναι δηλαδή πραγματικά παρόν στη συζήτηση με τον συνομιλητή του και να του προσφέρει εποικοδομητικές συμβουλές.
Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται να οικειοποιείται τα προβλήματα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα του έχοντος το θέμα. Αν μέσα σε όλα όσα ακούμε καθημερινά, αφήνουμε τον εαυτό μας να επηρεάζεται, να το αφομοιώνει μέσα του σαν δικό του συμβάν και να το σκέφτεται, θα καταρρακωθούμε και δεν θ’ αφήσουμε χώρο για τον δικό μας ψυχισμό και το δικό μας εσωτερικό και εξωτερικό γίγνεσθαι.
Τι να κάνω
Σε κάθε πιθανή συζήτηση που θα παραβρεθείς, να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου: Αυτή τη στιγμή δεν είμαι εγώ που ζω αυτή την κατάσταση που ακούω, οπότε μπορώ να πω τη γνώμη μου αν μου ζητηθεί, χωρίς να επηρεαστώ προσωπικά.
Μια άλλη φράση που εξίσου βοηθάει είναι η εξής: Αυτό δεν συμβαίνει σε εμένα. Νοιάζομαι, αλλά πηγαίνοντας σπίτι θα ξέρω ότι ζω τη δική μου ζωή και όχι κάποιου άλλου.
Με αυτό τον τρόπο υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι, πράγματι είμαστε εδώ, πράγματι έχουμε ενσυναίσθηση για τα όσα μας λέει ο δικό μας άνθρωπος, αλλά χρειάζεται να είμαστε δυνατοί και να μη το εισπράξουμε μέσα μας.
Η συναισθηματική επιρροή των άλλων πάνω μας, φέρνει μια ψυχική κούραση. Και δεν αφήνει χώρο για εμάς τους ίδιους, να βιώσουμε τα όσα ζούμε στη δική μα ζωή.
Ας το αναλογιστούμε και με τη συναισθηματική μας προστασία, θα μπορέσουμε να δοθούμε καλύτερα και στους δικούς μας ανθρώπους.
