Ή να γίνουμε χαλί να μας πατήσουν; Όλα είναι τελικά τόσο ακραία ή υπάρχει ενδιάμεση στάση από τη λέξη εγωισμός και το ”κάνε με ό, τι θες;”;
Οι ουσιαστικές σχέσεις στηρίζονται σε μια σκάλα ιδανικών. Τα ανεβαίνεις, τα υιοθετείς, τα αποδέχεσαι και συμπεριφέρεσαι βάσει αυτών. Δεν είναι εύκολο, ούτε άνετα πραγματοποιήσιμο. Όπως υπάρχουν τα ιδανικά (αγάπη, σεβασμός, αξιοπρέπεια, αλληλοκατανόηση, αποδοχή), υπάρχουν και τα αισθήματα – συμπεριφορές – αρνητικές έννοιες (φωνές, θυμός, εγωισμός, απομόνωση, προσβολή).
Και οι άνθρωποι τείνουν περισσότερο να χαλάσουν κάτι παρά να το φτιάξουν.
Αυτή είναι μια κοινή παραδοχή όσο και αν μας ξενίζει στο μάτι τώρα που το διαβάζουμε. Πιο εύκολο είναι να πεις, ζήλεψα που έκανε αυτό ο/η σύντροφός μου, παρά να πεις, τον κατανόησα, το έκανε γι’ αυτό τον λόγο και όλα καλά.
Αυτή η ενστικτώδης ανταπόκρισή μας σε διάφορα ζητήματα συμβαίνει γιατί το μέσα μας θρέφεται από το να έχουμε κάτι να το παιδεύουμε, κάτι με το οποίο ν’ ασχολείται και να ταλανίζεται. Μας αρέσει όταν ο άλλος μας ρωτάει αν μας πείραξε κάτι και θέλουμε όντως να έχουμε κάτι να πούμε. Θρέφεται ο εγωισμός μας. Αν είναι όλα ωραία τότε όλα είναι ήρεμα και η ηρεμία δεν είναι κάτι που επιζητούμε πάντα.
Γι’ αυτό, σε πολλές περιπτώσεις όταν σε μια σχέση δεν μας αρέσει κάτι ή ενοχληθούμε, αμέσως βάζουμε τον εγωισμό. Παρωπίδες στα μάτια και προχωράμε. Θέλουμε ο άλλος ν’ ασχοληθεί, να παραδεχτεί ότι έχει λάθος και μετά το συζητάμε. Επίσης, ουκ ολίγες φορές αρνούμαστε ότι έχουμε εμείς άδικο γιατί τότε έχουμε πέσει στα μάτια του άλλου ή η κουβέντα θεωρείται λήξασα και όλα καλά.
Όλες αυτές οι ανταποκρίσεις προέρχονται από ένα ιδιόμορφα χτισμένο περιβάλλον στη ζωή μας που λανθασμένα μας πέρασαν ότι η αγάπη, το νοιάξιμο και ο έρωτας θέλουν πείσματα και διαρκείς προστριβές.
Μήπως τελικά να βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας; Αντί αμέσως να κρατήσουμε άμυνα και εγωισμό, ας αναρωτηθούμε αν αξίζει. Και αν μακροπρόθεσμα, αυτό το ” να χαμε να λέγαμε” ωφελεί.
Η ηρεμία, όσο και αν νομίζουμε ότι θα κάνει χλιαρή τη σκέψη, αφήνει μια εντελώς λευκή παλέτα στο πεδίο μας, για να τη χρωματίσουμε. Μια παλέτα που αν πάρουμε το πινέλο που είναι η ζωή μας μέσα στη σχέση μας, αυτό το πινέλο θ’ ανθίσει και θα δώσει εξέλιξη και ακόμη καλύτερα ιδανικά για να πορευτούμε.
Ανοίγουν έτσι οι ορίζοντες ψυχικά και επικοινωνιακά. Το μόνο που δεν αποζητούμε είναι η παντελής έλλειψη επιβολής των θέλω μας. Δεν φτάνουμε στο αντίθετο άκρο λέγοντας απλώς, ναι ναι ό, τι πεις. Εννοείται ότι, αν αξιολογώντας μια κατάσταση, δούμε ότι μας προσβάλει μας θίγει και δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε, εννοείται καλό είναι να θέσουμε το εγωιστικό μας κομμάτι, να μπει ο εγωισμός που όμως θα βρει το απάγκιό του με συζήτηση.
Ο εγωισμός είναι ένα από τα χρώματα της παλέτας και μάλιστα το βοηθητικό. Μη το κάνεις κυρίαρχο. Πρώτα αξιολόγησε και μετά πράξε.
