Επιδημία μοναξιάς.. Άραγε να’ ναι η μοναξιά σ’ όλους τους κόσμους ίδια; (Οδ. Ελύτης)
Πανδημία εν έτη 2020-21, lockdown vol.456 και αυτό που τρέχει στο μυαλό μου το τελευταίο καιρό, πέρα από όλα όσα περνάει ο κόσμος με αυτή την νέα πραγματικότητα, είναι πόσοι άνθρωποι είναι μόνοι, και όχι μόνο χωρίς σύντροφο αλλά και χωρίς φίλους ή χειρότερα χωρίς οικογένεια.
Θα προσπαθήσω να φερθώ λίγο εγωιστικά (ας μου επιτραπεί προς στιγμήν), και θα επικεντρωθώ στις ηλικίες μεταξύ 35-45.
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι σε όποια ηλικία κι υπάρξει, είναι ένα βαρύ συναίσθημα η μοναξιά, που μπορεί να οδηγήσει σε δρόμους απομόνωσης ή ακόμα και αυτοκαταστροφής.
Είναι πολύ περίεργο το γεγονός ότι στην σημερινή κοινωνία που τα μέσα επικοινωνίας, είτε με την ευκολία πλέον τηλεπικοινωνιών είτε ακόμα και με τα social media, παίζουν ενεργό ρόλο, έχουν αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που είναι μόνοι.
Η επιθυμία μου να σταθώ στις ηλικίες 35-45 είναι ακριβώς επειδή σε αυτή την δεκαετία βρίσκονται άνθρωποι παραγωγικοί, άνθρωποι που ξεκινούν οικογένεια και άνθρωποι, που σίγουρα μεταξύ άλλων, έχουν πράγματα να πουν.
Τελικά τι συμβαίνει, όμως, και μιλάμε για επιδημία μοναξιάς; Φταίει η ποιότητα της επικοινωνίας; Φταίει το μέγεθος της επικοινωνίας;
Σωστά λέει ο σοφός λαός ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι, αλλά γιατί ζούμε μόνοι; Είμαστε φύσει κοινωνικά όντα, είμαστε έτσι “προγραμματισμένοι”, να βρισκόμαστε και να ανθίζουμε μέσα στην κοινωνία, οπότε γιατί να επιλέγουμε το αντίθετο;
Πολλές οι ερωτήσεις περί μοναξιάς και ίσως η απάντηση είναι πιο απλή από όσο πιστεύουμε. Η κοινωνία στην εποχή μας, και ειδικά σε αυτές τις ηλικίες, τρέχει τόσο γρήγορα, που δεν μπορούμε ούτε ανάσα να πάρουμε.
Τρέχουμε να προλάβουμε το φανάρι, να είμαστε έγκαιρα στην δουλειά, να φτάσουμε τους στόχους στην δουλειά, να μην καθυστερήσουμε στο πρώτο ραντεβού, να μην αργήσουμε να κάνουμε οικογένεια, να…να…να…
Πολλά αυτά που έχουμε να κάνουμε και απλά η μέρα έχει 24 ώρες και μέσα σε αυτές τις ώρες πρέπει να επικοινωνήσουμε κιόλας.
Και σκοπός δεν είναι μόνο να επικοινωνήσουμε, αλλά να επικοινωνήσουμε και ορθά, γιατί βασικό συστατικό κάθε ανθρώπινης σχέσης είναι η ορθή επικοινωνία.
Να εντοπίσουμε τα θέλω μας και να πιστεύουμε σε αυτά. Να τα επικοινωνούμε στον απέναντι με σεβασμό στα δικά του θέλω. Να μάθουμε να ακούμε με κρίση αλλά χωρίς επίκριση. Να αντιληφθούμε ότι και ο απέναντι έχει πονέσει. Με λίγα λόγια να είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας και με τον απέναντι.
Είναι υπέροχο οι άνθρωποι να είμαι μαζί. Όταν είναι μαζί οι άνθρωποι μπορούν να λάμψουν, να μεγαλουργήσουν. Σεβαστείτε τους ανθρώπους, ακούστε τι σας λένε, δίνετε ευκαιρία, μην φοβάστε να αλλάξετε, μην φοβάστε να ζητήσετε συγγνώμη. Μην φοβάστε να είστε άνθρωποι και όλα τότε θα πάνε καλύτερα.
Μαρία Κατράδη
Φιλόλογος – Ειδική Παιδαγωγός
