Είναι μεσάνυχτα Τρίτης και παρακολουθώ μια εκπομπή στην τηλεόραση που βάζει αυτό το ερώτημα στο τραπέζι: Που πάει ο έρωτας όταν χάνεται; Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Δεν είμαι ειδικός αλλά σαν άνθρωπος αυτομάτως είπα από μέσα μου, ελα ντε ..
Γράφει η Βιβή Μπουγιούρα
Είναι σαν τα κιλά ο έρωτας; Έρχεται και φεύγει; Αυτό το «καρδιοχτύπι» κάποια στιγμή που σταματάει και η καρδιά έρχεται στα φυσιολογικά της επίπεδα; Τι συμβαίνει; Δεν ξέρω να απαντήσω ειλικρινά. Ξέρω, πιστεύω και νιώθω ότι ο έρωτας χτυπάει μια φορά την πόρτα, να μου πεις είσαι μόλις 26, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Συμφωνώ, αλλά στην προκειμένη, το πιστεύω ακράδαντα.
Όταν έρωτας χάνεται που πάει; Δεν πάει πουθενά. Μένει βαθιά ριζωμένος μέσα σου, στην θύμηση, το μυαλό και την ψυχή σου. Η ζωή τρέχει με τρελούς ρυθμούς και αυτό φθείρει τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά ο έρωτας δεν χάνεται. Δεν πάει ΠΟΥ ΘΕ ΝΑ.
Όταν με έναν άνθρωπο έχεις μοιραστεί γέλια, χαρές, αγκαλιές και πολύ έρωτα δεν γίνεται να χαθεί. Το ότι χωρίζουν άνθρωποι που ερωτεύτηκαν πραγματικά, είτε αμοιβαία είτε μονόπλευρα, δεν σημαίνει ότι ξέχασαν.
Η ζωή δεν φέρνει πάντα τα πράγματα όπως τα θελουμε και γι αυτό ο έρωτας χάνεται αλλά δεν πεθαίνει. Έχω τρανταχτά παραδείγματα ανθρώπων που ήταν μαζί για χρόνια και ξαφνικά βρήκαν τον πραγματικό έρωτα και χωρίστηκαν κάπου στην διαδρομή.. υπάρχουν άλλοι που ενώ ήταν ερωτευμένοι χώρισαν και δεν έσμιξαν ποτέ. Ποτέ δεν ξέχασαν. Δεν το κουβαλούν μαζί σε κάθε στιγμή ούτε τους κρατά δέσμιους αλλά η καρδιά δεν χτύπησε ξανά τόσο γρήγορα και δυνατά.
Υπάρχουν άπειρες έρευνες που μιλούν για τον έρωτα και πόσες φορές ερωτευόμαστε. Οι απόψεις διίστανται. Ο καθένας πιστεύει αυτό που θέλει και δεν είναι κατακριτέο. Η απαντηση στο ερώτημα «Που πάει ο έρωτας όταν χάνεται» είναι ότι ριζώνει βαθιά μέσα μας. Δεν χάνεται ποτέ. Υπάρχουν μικρές καθημερινές στιγμές που μας τον υπενθυμίζει σε οποία συνθήκη και αν είμαστε.
Όσο ρομαντικό και αισιόδοξο ακούγεται ο έρωτας που είναι αληθινός δεν χάνεται. Επιστρέφει πάντα εκεί που ανήκει..
