Ακόμη και αν έχεις τσακωθεί με τον/την σύντροφό σου, ξέρεις ότι τα βράδια είναι γι’ αγκαλιά. ‘’Γιατί να μην κρατήσω απόσταση και να πάρω τον χρόνο μου;’ ’ή ‘’ας έρθει εκείνος να μου μιλήσει’’, μπορεί να σκεφτείς.
Όμως τι πραγματικά συμβαίνει σε έναν τσακωμό και γιατί είναι τόσο σημαντική η αγκαλιά στο τέλος της ημέρας, αφού το πρώτο κύμα ξεσπάσματος και νεύρων περάσει; Και εν τέλει, αξίζει να κρατήσουμε τα νεύρα και την απόσταση καθ’ όλη τη διάρκεια ή μήπως ο κατευνασμός και η χαλάρωση των αμυνών βοηθήσουν περισσότερο;
Ο εγωισμός φίλες και φίλοι είναι αυτή η μικρή λέξη με την τόσο μεγάλη σημασία που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τους τσακωμούς. Μας δεσμεύει στους υψηλούς συναισθηματικούς κυματισμούς και δεν μας αφήνει να ηρεμήσουμε. Η διαφωνία που μπορεί να έχει προκύψει μέσα στη σχέση, φέρνει σύγκρουση και η σύγκρουση τα νεύρα και αυτό το υπέροχα εγωιστικό ‘’δεν σου μιλάω, δεν θέλω να επικοινωνήσω τώρα’’.
Είναι σημαντικό, να υπακούσουμε σε αυτό το δεν σου μιλάω ειδικά όταν είμαστε σε κατάσταση μεγάλης φόρτισης και ξέρουμε ότι τα λόγια μας θα είναι λίγο ως πολύ εριστικά. Εξίσου μεγάλης σημασίας όμως είναι να καταλάβουμε ότι η αποστασιοποίηση οφείλεται σε αυτό και ότι ο χρόνος με τον εαυτό μας θα μας αφήσει στη συνέχεια να προσεγγίσουμε τον άλλο και όχι να απομακρυνθούμε περισσότερο.
Ακόμη και το να περιμένουμε να τα κάνει μετά όλα εκείνος/η δεν έχει αποτέλεσμα. Δεν χαρακτηριζόμαστε ευάλωτοι επειδή θέλουμε, γυρνώντας απ’ όλη την έντονη ημέρα, να πάρουμε το ταίρι μας αγκαλιά. Ίσα ίσα δυναμώνουμε. Ρίχνουμε το πέτρινο οχυρό για να χτίσουμε ένα άλλο, πιο δυνατό. Αυτό της κατανόησης.
Και μέσα εκεί μπορούμε να συζητήσουμε πολύ πιο όμορφα και με απουσία περίσσιου εγωϊσμού ή έπαρσης. Είμαστε εμείς απογυμνωμένοι, μέσα στην αγκαλιά του άλλου. Και αυτό αξίζει πολύ περισσότερο από το να μείνουμε χωρισμένοι στα δικά μας μονομελή στρατόπεδα.
Η αγκαλιά ενώνει τα κομμάτια μας, γεμίζει τα χέρια μας και κατ’ επέκταση την καρδιά μας. Και όταν πλημμυρίζουμε από σφιχτές αγκαλιές μπορούμε να συζητήσουμε πιο ήρεμα και ν’ αποβάλλουμε το εγώ μας. Είμαστε στο ‘’εμείς’’ και όταν αισθάνεσαι ότι αξίζει, τότε σίγουρα δεν πέφτεις έξω.
Πάρτε αγκαλιές!
