Δεν ξέρω αν ταυτίζεται κανείς μαζί μου, τούτη εδώ τη στιγμή που διάβασε τον τίτλο, ελπίζω όμως πως ναι. Έχω να θέσω ένα πολύ βασικό ερώτημα: Γιατί οδηγούμε λες και δεν οδηγούμε;
Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο, έχω αυτό το τεράστιο, το μεγάλο και βαρύγδουπο στο νου ερωτηματικό που συνοδεύει την ερώτηση, κάθε φορά που βρίσκομαι πίσω από το τιμόνι. Και ενώ το ρήμα είναι οδηγούμε και όχι οδηγείτε, μιας και δεν αφήνω τον εαυτό μου απ’ έξω, – όλο και κάτι θα έχω κάνει ίσως – , αναφέρομαι κυρίως σε περιστατικά που συναντώ από οδηγούς άλλων αμαξιών.
Τι παρατηρώ;
Το φλας
Αρχικά το φλας πλέον δεν ανάβει. Θα νόμιζε κανείς ότι κάτι έχει πάθει, ενδεχομένως ότι έχει χαλάσει, αλλά όχι. Οι άνθρωποι δεν ανάβουν φλας, στρίβουν απότομα, χωρίς προειδοποίηση και σε αφήνουν το τελευταίο δευτερόλεπτο να πατήσεις φρένο, γιατί τι την θες την προειδοποίηση; Η ζωή είναι απρόβλεπτη.
Τ’ αλάρμ (δε γκρίκ γουέι)
Και αυτά δεν ανάβουν ποτέ. Βρισκόμαστε σε μεσαία λωρίδα και ο αξιαγάπητος μπροστινός ψάχνει ένα συγκεκριμένο μαγαζί ή δρόμο. Συμβαίνει εδώ το εξής καταπλητικό που λέει και η Ντόρα Μπακογιάννη: Κόβει ταχύτητα στο μισό, κόβεις και εσύ λες αμάν κάτι έγινε μπροστά, συνεχίζει όμως ο αξιαγάπητος για πολύ ώρα να έχει κομμένη ταχύτητα σε δρόμο ταχείας. Παράλληλα έχει στρίψει λίγο τιμόνι δεξιά λες είναι και μεθυσμένος ίσως ή ζαλισμένος. Και ξαφνικά, εκεί που δυο λωρίδες έχουν ανακόψει ταχύτητα αναμένοντας με αγωνία την επόμενη κίνηση του κυρίου, εκείνος το κόβει μια ακόμα δεξιά και στρίβει. Ε δηλαδή γιατί; Πρέπει να παρακολουθήσω όλο το επεισόδιο ‘’χαμένος στην πόλη’’ δεν μπορεί να ανάψει αλάρμ δεξιά λωρίδα και όλα οκ;\
Το διπλό ταμπλό
Το αυτοκίνητο αυτό, του οποίου ο οδηγός δεν θέλει να κατασταλάξει σε συγκεκριμένη λωρίδα και έτσι πηγαίνει στη μέση δυο λωριδών. Εκπληκτικό; Ούτε σε αφήνει να περάσεις, ούτε προχωράει με ρυθμούς όπως οι υπόλοιποι.
Τα λοιπά
Φυσικά υπάρχουν και άλλα μεμονωμένα περιστατικά, κάποια πιο σοβαρά κάποια πιο αθώα, όμως όλα στο σύνολό τους προκαλούν προβλήματα στον δρόμο.
Το παρόν άρθρο έχει χιουμοριστική χροιά, όμως η σοβαρότητά του είναι μεγάλη. Πράγματι οι άνθρωποι πλέον δεν οδηγούν σωστά και αντιλαμβάνομαι ότι δεν τους ενδιαφέρει κιόλας. Χωρίς τήρηση του κοκ προκύπτουν ατυχήματα, δυσκολίες, προβλήματα, κίνηση, μποτιλιάρισμά και πολλά ακόμη.
Αν αναγνωρίσαμε έστω κάπου τον εαυτό μας μέσα σε όλες αυτές τις αραδιασμένες γραμμές, παρακαλώ πολύ ας συνετιστούμε. Ευχαριστώ!
