Ο Παύλος Χρηστίδης υπήρξε για έξι χρόνια ένας από τους στενότερους συνεργάτες της Φώφης Γεννηματά. Ανακοινώθηκε εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι του 2015 και παρέμεινε δίπλα στην αείμνηστη Πρόεδρο του Κινήματος, ως το τέλος. Η καθημερινότητά του μετά την ολοκλήρωση των εσωτερικών διαδικασιών του Κινήματος περιλαμβάνει πολλή δικηγορία, ενασχόληση με τον Νότιο τομέα της Αθήνας, όπου θα είναι υποψήφιος και φυσικά την οικογένεια του, η οποία αποτελεί και την πηγή της έμπνευσής του για όσα κάνει.
Συνέντευξη στο HerNews και τη δημοσιογράφο Κέλλυ Βρανάκη,
Γιατί ένας νέος άνθρωπος αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική;
Καθένας που αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική το κάνει για τους δικούς του λόγους. Μπορώ να μιλήσω για τους λόγους που οδήγησαν εμένα να ασχοληθώ με την πολιτική: Ασχολούμαι με την πολιτική γιατί είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Πιστεύω ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει – σε αντίθεση με τον στίχο του Χατζηδακικού Κεμάλ «αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει ποτέ». Αυτός ο κόσμος αλλάζει, αλλάζει με γοργούς ρυθμούς κάθε μέρα, κι αν δεν είμαστε παρόντες και ενεργοί στην αλλαγή, τότε αυτή θα συμβεί «για εμάς χωρίς εμάς».
Η πολιτική είναι ο χώρος όπου λαμβάνονται οι πιο καίριες αποφάσεις, κι έχει σημασία στη λήψη αυτών των αποφάσεων να συμμετέχουν άνθρωποι δημοκράτες, προοδευτικοί που λειτουργούν πιστοί σε αρχές και αξίες. Παρόλο που μπορεί να φαίνεται, διεθνώς, ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα αποθαρρύνει την ειλικρίνεια και την ποιοτική δουλειά, μόνο όταν μια κρίσιμη μάζα εκπροσώπων με αρχές και αξίες γίνει μέρος του συστήματος θα έχουμε τη δύναμη να το αλλάξουμε και να πείσουμε όλο και περισσότερους ικανούς ανθρώπους να μην αφήνουν την τύχη τους στα χέρια των λιγότερο ικανών.
Όταν δεν έχεις τίποτα, νοιώθεις αναγκασμένος να δεχτείς σχεδόν τα πάντα (έτσι ώστε να είσαι σε θέση να πληρώνεις το νοίκι σου και να συντηρείς την οικογένειά σου).
Αλλά είμαι και για έναν ακόμα λόγο, πιο προσωπικό: την ομορφιά της ομάδας. Δεν υπάρχει πιο ανυψωτικό συναίσθημα από αυτό που νοιώθεις όταν προσπαθείς να κάνεις κάτι που δεν αφορά μόνο εσένα προσωπικά, και είσαι σε αυτή την προσπάθεια, συνοδοιπόρος με ανθρώπους φωτεινούς, που βλέπουν μπροστά στα μάτια τους τον καλύτερο κόσμο για τον οποίο αγωνίζονται. Η συμμετοχή στα κοινά μέσα από την πολιτική είναι μια ηδονική εμπειρία κοινωνικότητας.
Ποια είναι η άποψη σου για το κίνημα #metoo και όσα συνέβησαν τα 2 τελευταία χρόνια μετά τις καταγγελίες που ακούσαμε;
Το #MeToo έχει και στη χώρα μας δώσει μεγάλη δύναμη στις γυναίκες. Ό,τι άδικο, σκληρό και σεξιστικό βιώνουν οι γυναίκες στην κοινωνία, η οποία παρόλη την πρόοδο που έχει γίνει παραμένει πατριαρχική, μέσα από το #metoo απέκτησε όνομα κι αθροίστηκε. Κάθε γυναίκα που μέχρι σήμερα ντρεπόταν να μιλήσει για τέτοιες εμπειρίες νομίζοντας ότι είναι η εξαίρεση, συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνη.
Άνοιξαν τα στόματα, βρήκε δύναμη η μία στη φωνή της άλλης κι έτσι εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας το μοτίβο: η παρενόχληση που τις περισσότερες φορές είναι σεξουαλική, είναι συστηματική, ευρεία και αφορά κάθε κοινωνική τάξη και επαγγελματική ομάδα. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η παρενόχληση που καταγγέλλει το #metoo, είναι άλλη μια μορφή κατάχρησης εξουσίας.
Της εξουσίας που κακώς κάποιοι άντρες θεωρούν ότι έχουν στο γυναικείο σώμα, την ανθρώπινη ψυχή και την ίδια την ύπαρξη της γυναίκας. Το metoo απενοχοποίησε τις γυναίκες οι οποίες πίστευαν πως ό,τι κακό τους συνέβη ήταν δικό τους λάθος. Τώρα ξέρουν ότι δεν είναι. Αν κάτι προσφέρει το κίνημα αυτό, δεν είναι ότι γνωστοποιεί στην κοινωνία τι γίνεται όταν τα στόματα είναι κλειστά κι επικρατεί ο φόβος κι η ντροπή. Η κοινωνία πάντα ήξερε τι γίνεται. Το metoo όμως έδωσε σε αυτή τη γνώση τη δύναμη των αριθμών: συνειδητοποιήσαμε όλοι και κυρίως όλες, ότι τα φαινόμενα παρενόχλησης δεν είναι μεμονωμένα.
Για το λόγο αυτό θεωρώ το #metoo ένα πολιτικό κίνημα: προσπάθησε και κατάφερε να τα βάλει με την εξουσία ισχυρών αντρών που θεωρούσαν ότι είναι στο απυρόβλητο ό,τι κι αν κάνουν.
Σήμερα, οι γυναίκες εμπιστεύονται πολύ περισσότερο τον εαυτό τους, και αυτό είναι πραγματικά πολύ συναρπαστικό. Αυτή η συσπείρωση των γυναικών, πρέπει να διατηρηθεί και είναι διαρκώς επίκαιρη. Ειδικά σήμερα που σύμφωνα με τη διαρρεύσασα απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ είναι πολύ πιθανό να επιστρέψουμε στον μεσαίωνα της απαγόρευσης αμβλώσεων. Το #metoo είναι επίκαιρο ειδικά σήμερα με όλη αυτής τη φρενίτιδα να ελεγχθεί το γυναικείο σώμα. Μια φρενίτιδα που πηγάζει από βαμπίρ της εξουσίας: η δύναμη που νοιώθουν ορισμένοι μέσα σε μια κοινωνία ανισοτήτων τους κάνει να πιστεύουν ότι μπορούν να εξουσιάζουν ό,τι επιθυμήσουν: ακόμα και το σώμα της γυναίκας. Για το λόγο αυτό το κίνημα #metoo είναι βαθιά πολιτικό: είναι ένα πηγαίο κίνημα που ξεκίνησε από κάτω με σκοπό να ανατρέψει και να διορθώσει μια μεγάλη ανισότητα.
Ως τέτοιο κίνημα, που προσπαθεί να ανατρέψει στερεότυπα, είμαι σίγουρος ότι θα δεχτεί – κι έχει ήδη αρχίσει να δέχεται – ύπουλα χτυπήματα. Όλο και περισσότερο παρατηρούμε το σύστημα να αντεπιτίθεται κατηγορώντας όσες βρίσκουν το θάρρος να καταγγείλουν ό,τι τους συνέβη. Σε κάθε περίπτωση, η Δικαιοσύνη έχει πάντα τον τελευταίο λόγο.
Ο φεμινισμός χρειάζεται και είναι επίκαιρος για στηρίξει όλες τις γυναίκες και συνακόλουθα κι εμάς τους άντρες, μιας και θα μας οδηγήσει σε μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Το MeToo έχει αξία και θα έχει αξία μέχρι κάθε γυναίκα να περπατάει βράδυ στο δρόμο ακριβώς όπως κι ένας άντρας. Όπως ένας άντρας δεν ανησυχεί και δεν γυρνάει καν να κοιτάξει ποια περπατάει πίσω του, έτσι και κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να περπατάει χωρίς φόβο. Το MeToo έχει αξία και θα έχει αξία μέχρι να μπείτε σε μια αίθουσα νηπιαγωγείου και να ζητήσετε από τα παιδιά να σας ζωγραφίσουν ένα άτομο που ασχολείται με την πολιτική, και να είναι οι μισές ζωγραφιές αντρών κι οι μισές γυναικών.
Ποια χαρακτηριστικά πιστεύεις ότι πρέπει να έχει ένας νέος άνθρωπος για να ασχοληθεί με την πολιτική;
Η πολιτική (και οι πολιτικοί) λοιδορήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια, αλλά – ευτυχώς – επιστρέφει. Γιατί η εμπειρία δείχνει πως η φύση απεχθάνεται τα κενά, και το κενό που δημιουργεί η απαξίωση της πολιτικής, καλύπτεται από αυταρχικούς ηγέτες και καθεστώτα (βλ. Πούτιν). Στην προσπάθεια να κερδίσει η πολιτική ξανά την αξιοπιστία της πίστευα ότι όφειλα να συμμετέχω τα χρόνια που πέρασαν. Και το έκανα. Με άποψη για μια σοσιαλδημοκρατία στην οποία η εξουσία είναι αποκεντρωμένη, οι λειτουργίες της δημοκρατικές και οι προτάσεις της με πρόσημο οικολογικό, φεμινιστικό, συμπεριληπτικό. Για να ασχοληθεί κάποιος νέος με την πολιτική, πιστεύω, λοιπόν, ότι πρέπει να έχει σαφές όραμα.
Ένας νέος με όραμα θα πρέπει επιπλέον να είναι έντιμος, ειλικρινής, με ικανότητα να δουλεύει ομαδικά και με κοινωνική ενσυναίσθηση. Δεν μπορείς να λες σε νέα ζευγάρια που δίνουν τον έναν μισθό σε νοίκι, «να δουν τη ζωή πιο ολιστικά», όπως είπε τις προάλλες ο κ. Πρωθυπουργός.
Θα πρέπει, επίσης, να τον νοιάζει η καθημερινότητα της πολιτικής. Πολιτική δεν γίνεται από το γραφείο ή αφ υψηλού. Αν θες να ασχοληθείς με την πολιτική θα πλουτίσεις σε γνώση και εμπειρίες όσο περισσότερο μιλάς με τον κόσμο. Ας ασχοληθούμε με την ελληνική πολιτική. Δεν φτάνει να κάνει κανείς share τις αναρτήσεις της Alexandria Ocazio Cortez και χειροκροτούμε το ηγετικό στύλ της Νεοζηλανδής πρωθυπουργού Jacinda Arden. Πρέπει να γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι παραγωγοί των ιδεών και της πολιτικής που μπορεί πραγματικά να αγγίξει τις ζωές των ανθρώπων.
Τι πιστεύεις θα συμβεί τις επόμενες εκλογές;
Πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ θα επιστρέψει και στην κάλπη. Έχει ήδη επιστρέψει στις καρδιές των Ελλήνων, όχι απλά ως μια ανάμνηση ή ως πηγή δημιουργίας memes, αλλά ως τη μόνη εναλλακτική βιώσιμη πρόταση πολιτικής απέναντι στον ελιτισμό της ΝΔ και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά από την εναλλαγή στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ συνειδητοποιούμε όλοι οι δημοκράτες πολίτες, ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι εμπόδιο για τον ΣΥΡΙΖΑ και φέουδο για την ΝΔ. Εμείς που σηκώσαμε το βάρος της χώρας σε δύσκολους καιρούς, γνωρίζουμε καλά ότι η διχαστική πολιτική που ακολουθούν τόσο η ΝΔ όσο κι ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσδοκούν σε εκλογικά κέρδη στρέφοντας τον έναν Έλληνα εναντίον του άλλου, είναι όχι μόνο αδιέξοδη, αλλά και επικίνδυνη. Η τακτική ενός διαρκούς «κατηγορώ», η τακτική του «οφθαλμός αντί οφθαλμού» αφήνει όλο τον κόσμο τυφλό στο τέλος.
Θα ήθελα να κλείσεις την συνέντευξη με οποίο μήνυμα θες!
Δεν μας ταιριάζει η μιζέρια!
Γνωρίζω πολύ καλά ότι η γενιά μας ζει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τη μια κρίση πίσω από την άλλην. Γνωρίζω δεκάδες ανθρώπους που θα ήθελαν να έχουν φύγει στο εξωτερικό, να είχαν κάνει διαφορετικές επαγγελματικές επιλογές, γιατί η αίσθηση της εποχής μας είναι εκείνη του ανικανοποίητου, της αναξιοκρατίας, του βύσματος. Όμως, είμαστε εδώ για να δώσουμε αυτή τη μάχη και να την κερδίσουμε. Απέναντι στην αποθέωση του κυνισμού και της εξυπηρέτησης του προσωπικού συμφέροντος εις βάρος του συλλογικού καλού, χιλιάδες άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά για να πετύχουν. Και έχει έρθει η ώρα να δικαιωθούν όσοι καθημερινοί άνθρωποι παλεύουν με την αξία τους, με τις δυνάμεις τους και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Πιστεύω σε αυτή τη δίκαιη, αξιοκρατική, εξωστρεφή, αισιόδοξη Ελλάδα και ξέρω ότι είμαστε πολλοί που έχουμε την ίδια πίστη. Μπορούμε.
Κέλλυ Βρανάκη
Contact me @:
Instagram: https://www.instagram.com/story_kelling/
Facebook: https://www.facebook.com/Story_kelling-929217863902546/
Aκολουθήστε μας στo Google News
