Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον το διχασμό της κοινής γνώμης έναντι στον δημοσίως εκτεθειμένο έρωτα της Δέσποινας Βανδή με τον ηθοποιό Βασίλη Μπισμπικη.
Υπάρχει η μεριά όλων εκείνων που υποστηρίζουν ότι ο βήχας και ο έρωτας οφείλουν να μη κρύβονται κι ότι καλά κάνει και πράττει όπως πράττει. Η άλλη πλευρά πάλι διατείνεται ότι η τόση υπερέκθεση κουράζει τον κόσμο και η ιδιωτικότητα των προσωπικών στιγμών είναι απαραίτητη για να έχουν αυτές ουσία.
Γράφει ο ψυχολόγος Πάνος Πλουμίδης
Για πάμε να δούμε τι είναι αυτό που πιθανά προκαλεί αυτό το δημόσιο διχασμό
Ο έρωτας σαν αλήθεια:
Ο έρωτας είναι μια φυσική τάση, ανάγκη θα έλεγε κανείς του ανθρώπου. Είναι ένα αίτημα μας να αγαπηθούμε, να παθιαστούμε και να ζήσουμε στιγμές μικρής ή και μεγάλης υπέρβασης στο πρόσωπο που αυτό το συναίσθημα μας καθρεφτίζεται.
Ο έρωτας έχει υπερβολή ακριβώς επειδή διεγείρει τη φαντασία, έχει έκπτωση στη λογική γιατί περιέχει ορμή αντιστρόφως ανάλογη της σκέψης, έχει εξάρτηση από την ανάγκη του άλλου να μας θέλει εξίσου πολύ και έχει και την υπέρβαση να ξεπερνάμε τα στεγανά μας με σκοπό να τον ζήσουμε σε όλη του την έκταση.
Ο έρωτας κοινωνικά:
Ο έρωτας κοινωνικά αναγνωρίζεται μεν σαν ανάγκη του ανθρώπου αλλά κυρίως από εκείνους που είχαν τη τύχη να ερωτευτούν ή εκείνους που έχουν την επιθυμία να τους συμβεί στο μέλλον.
Ο έρωτας όμως δεν αναγνωρίζεται σαν ανάγκη από τους ανθρώπους που είναι στραμμένοι περισσότερο στη λογική και θεωρούν τον έρωτα μια ίσως ψυχική ταλαιπωρία(που πολλές φορές είναι μεταξύ μας), μια σπατάλη χρόνου αλλά κυρίως μια ψυχική αποδυνάμωση του συγκροτημένου μας εγώ.
Ο διχασμός :Το ζήτημα Βανδη – Μπισμπικη
Αν θέλουμε να το δούμε στην ουσία του πρέπει οπωσδήποτε να βγάλουμε από μέσα μας την όποια ζήλια η φθόνο που ίσως ανθρώπινα κάποιες φορές νιώθουμε σε κάτι που δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε, δεύτερον να εξαιρέσουμε την όποια προσωπική μας συμπάθεια η αντιπάθεια στους δύο πρωταγωνιστές και τέλος να πάρουμε μια βαθιά ανάσα κοιτώντας μέσα μας και εξαιρώντας όλα όσα μας λείπουν από την εικόνα αυτή (πχ δόξα, χρήματα, άνεση κτλ).
Τότε μόνο θα μπορέσουμε να είμαστε ειλικρινείς αλλά και κομψοί στο τρόπο που εκφραζόμαστε απέναντι στις ζωές των άλλων.
Η γνώμη μου:
Εγώ είμαι πολύ μα πάρα πολύ υπέρ του έρωτα, του ειλικρινή του απόλυτου, του καμιά φορά δραματικού. Το μόνο που πραγματικά δεν μου άρεσε σε όλο αυτό είναι η δημόσια έκθεση του στο χώρο εργασίας, στο χώρο που ο λόγος που ο κόσμος επισκέφτηκε τον χώρο αυτό είναι αντιστρόφως αναλόγως του προσωπικού έρωτα του καλλιτέχνη. Το λέω με καρδιά και συνείδηση καθαρή.
Βρίσκω φοβερά υπερβολικούς όσους έσπευσαν να γεμίσουν τοίχους με αγενείς κακίες και εμπάθεια. Βρίσκω και φοβερά απλοϊκούς αυτούς που ζητοκραύγασαν υπέρ του ενσταντανέ παρουσία του κοινού που πήγε να δει την Δέσποινα Βανδή αλλά κυρίως, κυρίως λέω όλων αυτών των παιδιών που δουλεύουν εκεί, των εργαζομένων που δεν έχουν το αντίστοιχο δικαίωμα να ζήσουν εν ώρα εργασίας το αίσθημα τους και που σαφώς θα πληρωθούν εξαιρετικά λιγότερο στο τέλος της βάρδιας και συχνά εις βάρος της προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής.
Όποτε θα πω ναι στον έρωτα, ναι στην αγκαλιά ναι στην υπερβολή αρκεί να μπορούμε όλοι να τη ζήσουμε ταυτόχρονα και ισότητα, αλλιώς ας τη διαχωρίσουμε από το χώρο εργασίας απλά.
Πάνος Πλουμιδης
Ψυχολόγος Ψυχαναλυτής. Α.Π.Θ
Msc Ιατροδικαστικής Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ
Msc psychoanalysis Paris 8
Msc Φιλοσοφίας, Α.Π.Θ
Facebook: Πάνος Πλουμίδης
Instagram: _ppanos_
Τελικά αντέχεται η μοναξιά; – Ο ψυχολόγος Πάνος Πλουμίδης μας εξηγεί
