Οι άνθρωποι που ρίχνουν το φτάιξιμο πάνω σου. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι έχεις κάνει λάθος, που δεν φέρθηκες σωστά και εκείνοι δεν σου δίνουν μια τεκμηριωμένη απάντηση, απλά τους φταις.
Γιατί; Αυτό το γιατί μπορεί ν’ ακουστεί τόσο δυνατά και ακόμη απάντηση να μην υπάρχει. Παίρνεις το φταίξιμο όλο εσύ γιατί εκείνοι θεωρούν ότι η δική σου η συμπεριφορά απέναντι σε διάφορα γεγονότα είναι λάθος. Και όχι μόνο γεγονότα που αφορούν τη σχέση σας. Ακόμη και τυχαία. Τους ενοχλεί κάθε τι που κάνεις και δεν τους εξυπηρετεί και κάθε τι που δεν συνάδει με τις απόψεις τους.
Αυτό το γιατί λοιπόν, έγκειται στο γεγονός ότι, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν βαθιά καταχωνιασμένα κάποια βιώματα, τα οποία τους έχουν κάνει να αισθανθούν ότι δεν είναι αρκετά καλοί για κάτι ή ότι οι σχέσεις βασίζονται σε διαρκή κριτική και αποδοκιμασία και ότι αυτό είναι το σωστό.
Δεν αναγνωρίζουν τη συμπεριφορά τους ως δύσκολη ή διαφορετική και περιμένουν πάντοτε από εσένα να έχεις μια απολογητική συμπεριφορά, κοινώς τη συμπεριφορά του θύματος που παίρνει το φταίξιμο πάνω του. Γιατί να γίνεις το θύμα όμως; Και γιατί να δέχεσαι εσύ την συμπεριφορά τους και όχι εκείνοι τη δική σου;
Αυτό το γιατί διαφέρει από το προηγούμενο. Και απαντάται ως εξής: Γιατί δεν θέλουμε να χαλάσουμε τη σχέση μας και μας είναι πιο εύκολο να κάνουμε πίσω. Όταν οι άλλοι επιτίθενται εμείς κάνουμε πίσω. Η άμυνα έρχεται σε δεύτερη μοίρα όμως πρέπει να μπει.
Κανένας άνθρωπος δεν θα σου πει πως να φέρεσαι, πως να έχεις σωστή συμπεριφορά και πως να μη τον δυσαρεστείς. Αν θέλει να μη δυσαρεστείται, χρειάζεται μόνος του να δει γιατί ενοχλείται διαρκώς. Είναι δικό του θέμα επίλυσης και όχι δικό σου. Εσύ μπορείς να είσαι αυθεντική/ος και να μη πιέζεσαι.
Η καταπίεση η διαρκής αίσθηση του ”εσυ φταις”, χρειάζεται να οριοθετηθεί και εν τέλει να κοπεί εντελώς.
