O πόλεμος στην Ουκρανία μονοπωλεί τις συζητήσεις των ημερών καθώς όλοι ανησυχούμε για τις εξελίξεις και τα τεκταινόμενα αυτής της οδυνηρής κατάστασης.. Είναι αναμενόμενο να μην μπορούμε μικροί και μεγάλοι να επικεντρωθούμε σε κάτι άλλο.
Είναι αναπόφευκτο, λοιπόν, ενώ γίνεται πόλεμος, οι εικόνες ή οι κουβέντες να φτάσουν στα μάτια και τα αυτιά των παιδιών, που εύλογα εκφράζουν τις απορίες και τις ανησυχίες τους. Είναι ακόμα λογικό να μην μπορούν να αντιληφθούν ή να ερμηνεύσουν όσα συμβαίνουν. Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τον πόλεμο όπως οι μεγάλοι. Συχνά συσχετίζουν με τον εαυτό τους και την οικογένειά τους ό,τι βλέπουν και ακούν, με αποτέλεσμα να ανησυχούν για τη δική τους ασφάλεια, να νιώθουν άγχος και φόβο.
Πριν ξεκινήσετε να δίνετε πληροφορίες σε ένα παιδί, καλό είναι να του κάνετε ορισμένες ερωτήσεις, ώστε να καταλάβετε τι ακριβώς έχει ακούσει, τι γνωρίζει. Αυτό θα σας βοηθήσει να του δώσετε απαντήσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του.
Ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα για μια αποτελεσματική κουβέντα:
- Το να αρνηθούμε ένα γεγονός ή να πούμε ψέματα για αυτό, μπορεί να μπερδέψει τα παιδιά περισσότερο και να ευνοήσουμε έτσι την ανάπτυξη ενδοψυχικών συγκρούσεων,συμπλεγμάτων και μιας ανεξήγητης (για εκείνα) αίσθησης απειλής.
- Μιλαμε πάντα στη γλώσσα των παιδιών και λέμε την αλήθεια,με απλά λόγια. Απαντάμε σε όλες τις ερωτήσεις τους με ειλικρίνεια.
- Δεν μεταφέρουμε το άγχος μας στα παιδιά. Είμαστε ψύχραιμοι και δεν τα τρομοκρατούμε. Αντίθετα, αποδεχόμαστε ότι είναι φυσιολογικό να φοβόμαστε και τα καθησυχάζουμε.
- Κλείνουμε τις ειδήσεις και προστατεύουμε ευλαβικά τα παιδιά μας από το να δουν σκληρές εικόνες πολέμου στην τηλεόραση.
- Συζητάμε για τους τρόπους που μπορούμε να βοηθήσουμε.Επιλέγουμε κάποιον από αυτούς και μιλάμε για την καλοσύνη,την αλληλεγγύη.. Δίνοντας έτσι μια αισιόδοξη προοπτική για το ”καλο”που υπάρχει τον κόσμο,αρκεί να το επιλέξουμε.
