Η σχέση μητέρας κόρης είναι μια σχέση κόντρας και ατέλειωτης αγάπης.
Η κόρη μπορεί να φτάσει στα όρια τόσο τον δικό της εαυτό όσο και της μητέρας της γιατί γνωρίζει ότι υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη και επομένως την ‘’παίρνει’’ να κάνει το οτιδήποτε χωρίς να την νοιάξει αν κριθεί. Γνωρίζει a priori ότι η μητέρα της δεν θα της θυμώσει ποτέ, οπότε είναι πολύ εντάξει να δείξει νεύρα, θυμό, ξέσπασμα κ.ο.κ. στο μέγιστο.
Αυτό το είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο που είχε η μητέρα μου στο κομοδίνο της, όταν ήμουν μικρή, περίπου στο δημοτικό. Με στιγμάτισε ξέρετε και το κρατώ σαν μπούσουλα/εγχειρίδιο διαχείρισης της σχέσης μου με τη μαμά μου. Πολλές φορές λειτουργεί και ως δικαιολογία που την κάνω αιτιολογία για να πω ότι, ναι λέω ό, τι μα ό, τι θέλω στη μητέρα μου επειδή ξέρω ότι το αντέχει.
Δεν θα μου θυμώσει ποτέ, ούτε θα υπάρξουν κυρώσεις. Άραγε, αυτή είναι η πραγματικότητα σε κάθε σχέση μαμάς – κόρης;
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Μιχάλη Πατεράκη, υπάρχουν τα εξής:
Ανταγωνισμός
Αν η μητέρα προσπαθεί να επιβάλλεται επάνω στην κόρη της, αν είναι επικριτική, απόμακρη ή αδιάφορη όσον αφορά στα ενδιαφέροντα της κόρης της, τόσο θα δημιουργούνται προβληματισμοί στην σχέση. Κι αυτό, είναι ασφαλώς αλήθεια ότι συμβαίνει. Οι μητέρες έχουν την τάση να επιβάλλονται στις κόρες τους. Η για να το πούμε αλλιώς, να τις ανταγωνίζονται. Και ομολογουμένως είναι εφευρετικότατες στο πως το κάνουν αυτό. Ύπουλα και παθητικό-επιθετικά. Έτσι, που να μην γίνεται εύκολα αντιληπτή η επίθεση. Για ποιο λόγο συμπεριφέρονται έτσι; Θα αναρωτιέστε. Ένας είναι ο λόγος. Ανταγωνισμός. Οι λόγοι του ανταγωνισμού μητέρας – κόρης μπορεί να είναι διάφοροι. Ένας λόγος μπορεί να είναι η ζήλεια προς την νεότερη και ομορφότερη γυναίκα-κόρη.
Ένας άλλος μπορεί να είναι η επαγγελματική επιτυχία που δεν είχε η μητέρα και που η κόρη σήμερα έχει καταφέρει να έχει. Ένας άλλος λόγος είναι ότι ο πατέρας είναι πολύ δεμένος με την κόρη οπότε η μητέρα νιώθει παραμελημένη. Αυτοί και πολλοί άλλοι μπορεί να είναι οι λόγοι αλλά ο βασικός πυρήνας είναι πάντοτε η αίσθηση του φόβου από την πλευρά της μητέρας ότι η κόρη της θα την αποκαθηλώσει δηλαδή ότι θα την ρίξει από τον θρόνο της και θα κλέψει τον πατέρα.
Σχέση
Η κόρη χρειάζεται συναισθηματικά πάρα πολύ την μητέρα της. Ξέρει πως οτιδήποτε κι αν της συμβεί μπορεί να τρέξει σε εκείνην. Ξέρει ότι μπορεί να την εμπιστευτεί. Ξέρει πως ότι κι αν της τύχει έχει κάπου να απευθυνθεί. Όμως από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να παραλείψουμε το σημαντικό γεγονός ότι διεκδικεί την τρυφερότητα και από τον πατέρα της ο οποίος θα αποτελέσει και το βασικό πρότυπο του αυριανού άνδρα της. Ο ανταγωνισμός λοιπόν «υποσκάπτεται» και από εκείνην και δεν είναι μονόπλευρος. Έτσι με το χρόνο, δημιουργείται σιγά σιγά ένα «κλίμα» μεταξύ μητέρας – κόρης σε κάθε οικογένεια. Μια «ατμόσφαιρα». Όταν δε η κόρη αρχίζει και μπαίνει στην εφηβεία όπου και από σωματική άποψη υπάρχει «έκρηξη» των ορμονών αλλά και ψυχολογική έξαρση, τότε ξεκινά μια περίοδος όπου πολλές οικογένειες βιώνουν συγκρούσεις.
Μέσα από την ανάλυση του ψυχολόγου κύριου Πατεράκη, διαφαίνονται οι πολυποίκιλες διαστάσεις στη σχέση μητέρας κόρης.
Μέσα από αυτά φτάνουμε στο σημείο να αναφέρουμε την αγάπη, η οποία συντρέχει ολόκληρη τη σχέση. Η κόρη αναζητά τη μητέρα της σε πολλές συντροφικές σχέσεις, γι’ αυτό είναι πολύ καλό, μεγαλώνοντας, η μητέρα της να την υποστηρίζει στις επιλογές, τόσο στον ερωτικό τομέα, όσο και συνολικά, ώστε η πρώτη να νιώθει καλά με τον εαυτό της και να εξελίσσεται ομαλά. Η μητέρα αγαπά άνευ όρων την κόρη και όσες επιθυμίες, βιώματα και άλλα χαρακτηριστικά που έχει η μια και η άλλη και να μπουν μέσα στη σχέση, η αγάπη υπάρχει πάντα και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το δείχνει η μια στην άλλη.
