Μακάρι να μπορούσα να έρθω να σου χτυπήσω την πόρτα , να σε κοιτάξω και να σου πω «Σε θέλω!».
Το κάνω εικόνα πολλές φορές στο μυαλό μου, να έρχομαι, ειδικά τα βράδια που δεν με παίρνει ο ύπνος μακριά σου. Μακριά όχι μόνο από το σώμα σου, αλλά και από το μυαλό σου, γιατί επικοινωνούσαμε πάντα τόσο μοναδικά.. ίσως ιδανικά. Αυτά σκέφτομαι και ανοίγω τις επαφές του κινητού μου, και πάω να σε πάρω τηλέφωνο. Μα σταματάω δευτερόλεπτα πριν καλέσω τον αριθμό σου. Γιατί σε θέλω, μα προχωράω παρακάτω ..
Γράφει η Χριστίνα Φωντή..
Έτσι όταν νιώθω ότι θέλω να σε δω, να σου μιλήσω , να σου στείλω ένα μήνυμα, βλέπω άλλον, μιλάω σε άλλον , στέλνω σε άλλον μήνυμα. Μην με ρωτήσεις αν με καλύπτει αυτό. Το μόνο που θα με κάλυπτε θα ήταν να ήσουν εδώ, και να έπαιρναν φωτιά οι νύχτες μας.
Ναι, να έπαιρναν φωτιά οι νύχτες μας, γιατί με εσένα δεν είναι όλα γλυκανάλατα και δεν κατοικούν σε ένα ροζ συννεφάκι.
Με εσένα όλα είναι έντονα, άγρια, γεμάτα πάθος , έλξη , και σώματα ενωμένα..
Αυτά περνάνε από το μυαλό μου, και ύστερα προσγειώνομαι στην πραγματικότητα. Και ξέρω πως αλλού είσαι εσύ, αλλού είμαι εγώ. Σε λάθος σπίτια, με λάθος άτομα στα κρεβάτια μας. Αλλά έστω και έτσι , ο χρόνος περνάει , και εγώ δίνω ευκαιρία στους ανθρώπους που θέλησαν παραπάνω από εσένα να με βάλουν στην ζωή τους.
Και τους αξίζει να είμαι σπαθί απέναντι τους. Ίσως γιατί μπορεί εγώ να φαντάζομαι εσένα, αλλά η ζωή βρίσκεται στην πραγματικότητα. Και οι άλλοι αυτή την πραγματικότητα την τόλμησαν.
Προχωράω , και σε αφήνω πίσω.. Και ξέρω ότι είσαι καλά, μα πως να μην το παραδεχτώ ; Με εμένα θα ήσουν καλύτερα!
xoxo
Χριστίνα Φωντή
Insta https://instagram.com/christinafonti_
FB https://facebook.com/xxfontis
Twitter https://twitter.com/fontifonti_
