1 Μαρτίου 2022.
Ο Μάρτιος έφτασε και η αλήθεια είναι ότι σήμερα δεν φοβάμαι μη μας κάψει ο ήλιος, αλλά πόσο θα αντέξει η ψυχή μας να φλέγεται, βλέποντας τις εικόνες του πολέμου και της δυστυχίας.
Όποιος πει πως δεν έχει πονέσει με αυτές τις εικόνες που αναπαράγονται στα δελτία ειδήσεων, στα social media και στα site, ή έχει έλλειψη ενσυναίσθησης (κατανόησης που μας επιτρέπει να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου δηλαδή) ή μας κοροϊδεύει, κοροϊδεύοντας πρώτα τον εαυτό του. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο..
Το «Μάρτης – Γδάρτης» που λέει ο σοφός λαός, σήμερα ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ.
Έχει γδαρθεί η ψυχή μας. Δεν έχω καμία διάθεση να μαυρίσω τη δική σας με όσα γράφω. Και η αλήθεια είναι ότι στόχος μας μέσα από το HerNews είναι να σας μεταφέρουμε τα όμορφα, τα αισιόδοξα και τα διαφορετικά. Αλλά η πραγματικότητα μας αναγκάζει να είμαστε ειλικρινείς.
Ο πρωταγωνιστής αυτού του μήνα είναι τα θύματα του πολέμου, αντί ο ήλιος του Μαρτίου. Και η ιστορία γράφεται με αίμα αντί μελάνι.
Η πανδημία και οι φυσικές καταστροφές έχουν στοιχίσει άπειρες ζωές, δεν ήταν στο χέρι μας η αρχή και η εξέλιξη τους. Ο πόλεμος όμως διαφέρει.
Ο θάνατος βρίσκεται σήμερα σε ανθρώπινα χέρια και το να σκοτώνει άνθρωπος συνάνθρωπο του, είναι ότι πιο αρρωστημένο, συγκλονιστικό, εγκληματικό που μπορεί να συμβεί στο ανθρώπινο είδος.
Δεν κάνω ανάλυση, ούτε είμαι ειδικός, απλές σκέψεις σε ένα πληκτρολόγιο εκφράζω με αφορμή το «Μαρτάκι» που φόρεσα στο χέρι μου, ελπίζοντας να αντέξω τη φωτιά που μας έχει κυκλώσει από παντού..
Ξέρω ότι κάθε μια από εσάς που με διαβάζει σήμερα νιώθει το ίδιο συναίσθημα. Παρακολουθεί τις εξελίξεις, φοβάται, δακρύζει, προσεύχεται. Για κάθε ψυχή που χάνεται, για κάθε μάνα που πενθεί, για κάθε γυναίκα που ο άντρας της ντύνεται στρατιώτης. Ξέρω ότι και σε εσάς λείπει ο «ήλιος» της αισιοδοξίας και λογικό είναι να τον χάσαμε. Δεν ξέρω όμως πότε θα τον ξαναβρούμε..
Καλό Μήνα με αντοχές, σίγουρα θα τις χρειαστούμε.
