Τι ωραία που ξεκινούν όλα. Έρωτας, σκίρτημα, αγωνία, εφίδρωση, χαμόγελα, λόγια του σε θέλω, νύχτες του ‘’μπορώ και θα έρθω να σε δώ’’.
Τι ωραία που συνεχίζονται όλα. Σε θέλω πολύ, μου λείπεις και σε σκέφτομαι. Πες μου τι αισθάνεσαι, θέλεις να μιλήσουμε; Βρες ένα ωραίο μαγαζί να πάμε για φαγητό. Φίλα με γλυκά και έλα κοντά μου. Και κάπως έτσι πέρασαν μήνες, μπορεί και χρόνος.
Στην αρχή του έρωτα όλα είναι πολύ όμορφα. Υπάρχουν όμορφες συμπεριφορές, ντυμένες με τον καλύτερό μας εαυτό. Λόγια που τα αισθανόμαστε πηγαία και τα ξεστομίζουμε. Κάνουμε τα χατίρια του άλλου μη τον στεναχωρήσουμε. Δεν λέμε τι μας ενοχλεί μήπως και παρεξηγηθούμε. Δεν συμπεριφερόμαστε εντελώς άνετα γιατί εντάξει μη μας δει και ο άλλος σε καμιά πολύ προσωπική στιγμή και καταρριφθεί το άγαλμα της θεάς Αφροδίτης ή του θεού Απόλλωνα. Αχ, έρωτας. Τι ωραία όλα αυτά ε; Τι, όχι;
Μετά τον πρώτο χρόνο περίπου, ένα ζευγάρι ξεδιπλώνει τον αληθινό του εαυτού. Κουράζεται ο άνθρωπος να δείχνει ωραιοποιημένες πτυχές του και απλά το παρατάει. Έρχεται η οικειότητα και αμέσως η χαλάρωση. Και έτσι οι νύχτες με τα γλυκόλογα και το ‘’μείνε λίγο στη γραμμή’’, γίνονται το ‘’μη ξεχάσεις να κλείσεις το φως, πάλι το άφησες ανοιχτό εχθές’’.
Όλο αυτό συμβαίνει ελλείψει αποδοχής του άλλου, ο οποίος και αυτός φοβήθηκε στην αρχή και είπε, κάτσε να τα κάνω όλα συμβατά και όπως τα θέλει μη τον χάσω, ή μήπως κάτι δεν του/της αρέσει. Και έτσι με το πέρασμα του χρόνου και την ξεδίπλωση του πραγματικού εαυτού, επέρχεται μια γενική..χμ.. απομυθοποίηση.
Μπορούμε να το αποτρέψουμε;
Φυσικά. Πριν πεις το ‘’αα όχι, δεν μου κάνεις, θα φύγω’’, πες στην αρχή της σχέσης ‘’σε θέλω και θέλω να σε μάθω όπως είσαι’’, ‘’να σε ξέρω και να σε αποδεχτώ’’. Και αν στην πορεία κάτι αλλάξει, ας μην είναι από το τελευταίο σκαλί, στο πρώτο. Ας είναι κάτι στο ενδιάμεσο. Αντί να σου μαγειρεύω όπως στην αρχή επειδή το αισθάνομαι, δεν θα φτάσω στο άλλο άκρο να σταματήσω εντελώς επειδή εντάξει, τα είδες τα skills μου. Θα συνεχίσω να σου μαγειρεύω, απλώς λίγο πιο αραιά γιατί κουράζομαι από τη δουλειά και κάποιες μέρες θέλω να μαγειρεύεις εσύ ή να παραγγέλνουμε απ’ έξω.
Βασικό κλειδί σε όλα αυτά είναι η επικοινωνία. Να επικοινωνήσω όλα όσα αισθάνομαι απέναντί σου και όλα όσα είμαι. Να επικοινωνώ και στην πορεία της σχέσης. Για να κρατήσουμε το εγώ και το εσύ, μαζί.
Δύσκολο το να βάλεις λέξεις σε σειρά. Δύσκολο το να τοποθετήσεις την αλήθεια σου μπροστά στα μάτια του ανθρώπου σου. Αν είναι όμως ο άνθρωπός σου και τα έχετε βρει ως χαρακτήρες, τα υπόλοιπα χτίζονται. Αυτό είναι σίγουρο.
Σήμερα σε θέλω, αύριο όμως.. πιο πολύ!
