Σου μιλάω για ανθρωπιά. Έχεις ξεχάσει τι είναι, ποια είναι η φύση σου.
Περικυκλωμένοι από την ίδια τη ζωή, που δημιουργείται μέσα από εμάς και προβάλλεται στα social media, χτίζουμε τις δικές μας καθημερινότητες βάσει προβολών. Τα νέα σε κάθε μορφής ΜΜΕ περνάνε στα σπίτια μας και μας κλονίζουν. Κάθε μέρα πιο πολύ.
Τα περιβόητα social media γίνονται ο πομπός μιας διαφορετικής αλήθειας. Μιας αλήθειας που τη φτιάχνω εγώ, εσύ, ο διπλανός σου και την ποστάρουμε σε στορις και ταιμλαιν. Σχολιασμοί, φανέρωση ανθρώπινων πτυχών που δίνουν βήμα σε κάθε άνθρωπο που έχει πρόσβαση στο ίντερνετ, να τα δει και να μιλήσει.
Και μιλάμε, μιλάμε για την ανθρωπιά. Για το πως είναι να είσαι άνθρωπος. Ζητωκραυγάζουμε για το αυτονόητο όταν ξεκινάμε έχοντάς το δεδομένο. Όταν ήσουν μωρό, δεν ήξερες τι θα πει γυναικοκτονία, τι θα πει διαφορετικότητα, τι θα πει ρατσισμός, τι θα πει στερεότυπο. Ήσουν ο απογυμνωμένος άνθρωπος στην καθάρια φύση του. Την ανθρώπινη.
Και έπειτα η φύση μας έγινε πεταμένο πετράδι στα σκουπίδια, που ο εξονυχιστικός φακός της δημοσιότητας το φέρνει στο φως και εμείς εκπλησσόμαστε. Και αντί να το πιάσουμε και να το κρατήσουμε σφιχτά για να γίνει ένα με εμάς, το προτάσσουμε σαν να ανακαλύψαμε την Αμερική. Όμως ο Κολόμβος δεν είναι εδώ και εμείς δεν είμαστε αναζητητές νέων εδαφών.
Η ανθρωπιά μας δεν είναι προς αναζήτηση. Η ανατροφή, οι αξίες και η σκέψη μας είναι. Η αγάπη που κάθε άνθρωπος λαχταρά να νιώσει, αυτή είναι προς αναζήτηση. Και οι απάνθρωπες πράξεις, η κριτική που ασκούμε για τον κάθε ένα και κυρίως για τον εαυτό μας, αυτό είναι που τη θυσιάζει στο βωμό του φαίνεσθαι. Το φαίνεσθαι έγινε το νέο μας είναι και δεν το παρατάμε για τίποτα.
Εγώ όμως σου μιλάω για ανθρωπιά. Για την ανθρωπιά σου, μου, όλων μας. Με ανθρωπιά γεννήθηκες, το ξέρεις και τα πολλά λόγια είναι αχρείαστα. Βρες την και όταν την αντικρύσεις δεν θα χρειάζεται το φαίνεσθαι. Γιατί απλά θα ΕΙΣΑΙ.
