Δύσκολη η συγκομιδή ενέργειας για εμάς τους ίδιους, όταν την αναλώνουμε τόσο αλόγιστα και χωρίς καν να το καταλάβουμε για το ‘’καλό’’ των άλλων. Το δικό μας το καλό που είναι μέσα σε όλο αυτό; Η απάντηση έρχεται από ένα.. γαϊδούρι!
Πήγα μια επίσκεψη στην γαϊδουροχώρα. Και μέσα από την περιγραφικότατη και εξαιρετική ξενάγηση αντιλήφθηκα το μεγαλείο των γαϊδουριών όπως συνοψίστηκε στην πρόταση της φιλόξενης και χαμογελαστής ξεναγού: ΄΄Το γαϊδούρι φαίνεται πεισματάρικο και αδιάφορο. Όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Έχει την υπέροχη ικανότητα να κρατά την ενέργειά του και να μην την ξοδεύει αλόγιστα σε καταστάσεις που δεν το ωφελούν. Έτσι μαθαίνει να προστατεύεται.’’
Απίστευτο άνοιγμα ματιών και ψυχικών οριζόντων. Κυριολεκτικά. Είπα στον εαυτό μου, Κωνσταντίνα, πόσο πολύ δίνεσαι στους άλλους και πόσο στον εαυτό σου; Πόσο αφήνεις μέσα στην ημέρα σου να αναλωθείς για καλό βέβαια πάντα σκοπό, για να μιλήσεις, να ικανοποιήσεις, να μη πεις όχι, να συμμετέχεις, να δίνεσαι, να είσαι παρούσα και να προσπαθείς όλοι να είναι καλά;
Κωνσταντίνα, συνέχισα, με εσένα τι γίνεται; Αναλώνεσαι για εσένα; Αναλώνεσαι ώστε να μαζέψεις αυτό το ψυχικό απόθεμά σου και να το μετουσιώσεις σε εξέλιξη; Να σου δώσεις βρε παιδί μου. Τον χρόνο σου, την ενέργειά σου, το γέλιο, τη φροντίδα, το χόμπι, την ξεκούραση, την σκέψη, τις συμβουλές σου. Όλα από εσένα για εσένα.
Το γαϊδούρι φίλες και φίλοι είναι σοφό. Είναι ένα φερέγγυο, καλόψυχο, προστατευτικό και με μεγάλη συνειδητότητα ζώο, το οποίο για να μπορεί να δώσει, πρώτα φροντίζει τον εαυτό του. Για να είναι λειτουργικό, κρατά την ενέργειά του. Δεν την σπαταλά όπου αισθάνεται πως δεν θα βγει τίποτα.
Τόσοι άνθρωποι, καθημερινά ζητούν από εμάς ενέργεια με τον οποιονδήποτε τρόπο. Και είναι πολύ όμορφο να τους τη δίνουμε όταν ξέρουμε ότι κάτι καλό θα βγει από αυτό. Όταν όμως δεν αφήνουμε τίποτα για εμάς, τότε εξαντλούμε τόσο πολύ το μέσα μας, που στερεύει τελικά. Και άντε να γεμίσει απ’ την αρχή. Θα γεμίσει, αλλά θα έχουμε χάσει πολύτιμο προσωπικό χρόνο.
Να προσέχετε που και πόσο ξοδεύεστε.
