Η υπογονιμότητα είναι ένα θέμα που απασχολεί αρκετές γυναίκες, οι οποίες δυσκολεύονται να συλλάβουν αμέσως. Ωστόσο η πιθανότητα σύλληψης ενός νεαρού γόνιμου ζευγαριού είναι περίπου μία στις 5 κάθε μήνα. Ένα ζευγάρι δεν θεωρείται ότι έχει προβλήματα γονιμότητας μέχρι να προσπαθήσει ανεπιτυχώς να συλλάβει για ένα χρόνο.
Περίπου το 15% των ζευγαριών αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το ζευγάρι μπορεί να βοηθηθεί με τεχνολογίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Περίπου το 30% των προβλημάτων υπογονιμότητας στα ζευγάρια προέρχονται από τη γυναίκα. Ένα άλλο 30% προέρχεται από τον άνδρα και το 30% βρίσκεται και στους δύο συντρόφους.
Οι παράγοντες του τρόπου ζωής επηρεάζουν επίσης τη γονιμότητα. Διαβάστε περισσότερα σχετικά τις πιο συχνές αιτίες υπογονιμότητας παρακάτω.
Προβλήματα ωορρηξίας
Περίπου το ένα τέταρτο των περιπτώσεων υπογονιμότητας οφείλεται σε διαταραχές της ωορρηξίας. Εάν μια γυναίκα έχει διαταραχή ωορρηξίας, μπορεί να έχει ωορρηξία σπάνια. Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών είναι μια από τις πιο κοινές διαταραχές που επηρεάζουν την ωορρηξία. Άλλες αιτίες διαταραχών της ωορρηξίας περιλαμβάνουν την ανεπάρκεια των ωοθηκών και την υποθαλαμική αμηνόρροια.
Ηλικία της γυναίκας
Η υπογονιμότητα λόγω ηλικίας είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες για την γυναικεία υπογονιμότητα. Καθώς μια γυναίκα μεγαλώνει, ο αριθμός των ωαρίων της μειώνεται γρήγορα. Επιπλέον, η ποιότητα των ωαρίων της μειώνεται κι επίσης αυξάνεται η πιθανότητα χρωμοσωμικών ανωμαλιών. Μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 70% των αποβολών οφείλονται σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες.
Πολύποδες του ενδομητρίου
Οι πολύποδες του ενδομητρίου βρίσκονται στην κοιλότητα της μήτρας. Οι μεγάλοι πολύποδες ή οι πολλαπλοί πολύποδες μπορούν να επηρεάσουν τη γονιμότητα παρεμποδίζοντας την ικανότητα του εμβρύου να εμφυτεύεται και πρέπει να αφαιρεθούν. Η επίδραση των μικρών ή μεμονωμένων πολυπόδων είναι πιο αμφιλεγόμενη.
Αντισώματα που επιτίθενται στο σπέρμα
Τα αντισώματα κατά του σπέρματος είναι κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που λανθασμένα αναγνωρίζουν το σπέρμα ως επιβλαβείς εισβολείς και προσπαθούν να τα εξαλείψουν. Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι αντισωμάτων σπέρματος: η ανοσοσφαιρίνη G (IgG), η ανοσοσφαιρίνη Α (IgA) και η ανοσοσφαιρίνη Μ (IgM).
