Αυτήν τη στιγμή το να επουλώσεις τις πληγές σου φαντάζει το πιο δύσκολο πράγμα που έχεις κάνει και δε μπορείς να βρεις κάποια θετική πτυχή σε όλη αυτήν τη διαδικασία.
Γράφει η Κλεοπάτρα Μπράιτ
Mέχρι τώρα πίστευα πως υπήρχε μια πληγωμένη εκδοχή του εαυτού και με άλλη, που δε μπορώ να βγάλω στην επιφάνεια, η οποία μπορούσε να έρθει αντιμέτωπη με όλο τον κόσμο.
Δε συμφωνώ πια. Είμαι και τα δυο.
Είμαι οι επιτυχίες μου, αλλά και οι πληγές μου. Είμαι τα λάθη μου αλλά οι στιγμές που νιώθω για μένα περήφανη περισσότερο από ό,τι άλλο.
Αν βρίσκεσαι στη θέση μου, να ξέρεις πως η διαδικασία του να επουλώσεις τις πληγές σου, εκείνες που σου άφησε το παρελθόν χρειάζεται χρόνο και υπομονή.
Σου οφείλεις να τις αντιμετωπίσεις για να μη γίνουν, όπως έλεγε και ένας καλός μου φίλος, βιώματα. Δε συμβαίνει μέσα σε μια μέρα, ίσως χρειαστείς μήνες μέχρι να νιώσεις πως βρήκες ξανά την πιο αληθινή εκδοχή σου. Αξίζει, όμως. Εμπιστεύσου με.
Δεν υπάρχει λευκό και μαύρο, μόνο γκρι. Όχι, όλες τις ημέρες.
Έτσι είναι η διαδικασία, δε μπορείς να την παραβλέψεις, αλλιώς δε θα γίνει σωστά. Όσο νιώθεις πως κάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, τόσο θα επουλώνονται η κάθε πληγή σου.
Οι στιγμές που νιώθεις πως ένα φανταχτερό μέλλον έρχεται μπροστά σου, αυτές να λατρέψεις.
Κάθε μέρα θα είναι και μια πρόοδος για εσένα.
Κάθε μέρα θα είσαι ολοένα και καλύτερα. Ναι, κάποιες φορές θα πρέπει να έρθεις αντιμέτωπη με τους πιο σκοτεινούς σου φόβους. Θα νιώθεις μόνη και θα κάνεις τον εαυτό σου να πιστέψει πως δε θα τελειώσει ποτέ αυτός ο εφιάλτης.
Δείξε εμπιστοσύνη στη διαδικασία.
Τα σημάδια θα γίνουν η αποδείξη του ότι κατάφερες να επουλώσεις τις πληγές σου. Δώσε έμφαση στην ομορφιά που κρύβεται γύρω σου, στις απλές μικρές στιγμές. Και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους, αρκεί να μη χάσεις την ελπίδα σου.
Aκολουθήστε μας στo Google News
