Οι στιγμές που φιλοσοφείς για τη ζωή, όχι μόνο τη δική σου, αυτή που εκτυλίσσεται σεναριακά καθημερινά, αλλά για τη ζωή εν γένει, είναι οι πιο ουσιαστικές. Αυτές που απαντάς σε φιλοσοφικά ζητήματα, που προχωράς στην εξέλιξη και σου διευρύνονται οι ορίζοντες. Πάνω σε μια τέτοια στιγμή φιλοσοφίας σκέφτηκα την φράση, γίνε τρωτός για να ζεις άτρωτα.
Μια πρόταση αντιθέσεων. Το μοτίβο της καθημερινότητας σε θέλει άτρωτο, όμως πως θα το πετύχεις αυτό αν πρώτα δεν γίνεις τρωτός; Από τους γονείς μας και τους δικούς τους γονείς, μάθαμε να παλεύουμε. Να ζούμε τη ζωή στο έπακρον, να δουλεύουμε σκληρά για ν’ απολαμβάνουμε και να μη δείχνουμε τις αδυναμίες μας για να μη μας λαβώσουν.
Οι αδυναμίες όμως, είναι ανθρώπινες, μέρος της υλικής και πνευματικής υπόστασής μας. Γιατί να τις απαρνηθούμε; Για να δείξουμε ότι ζούμε ως άτρωτοι;
Κατά την άποψή μου, όσοι το κάνουν αυτό, αφήνουν μεγαλύτερο περιθώριο στους άλλους στο λάβωμα. Θα τους περιμένουν στη γωνία και με την παραμικρή ευάλωτη πλευρά τους θα τους χτυπήσουν διπλά στη ψυχολογία, κάνοντάς τους να καταρρεύσουν.
Το να είσαι τρωτός, σημαίνει δύναμη. Σημαίνει ότι, δεν κρύβεσαι πίσω από προσωπεία και επιτηδευμένες συμπεριφορές που τελικά δεν είναι δικές σου. Δείχνεις όλες σου τις εκφάνσεις και επιτρέπεις στον άλλο να δει ποιος πραγματικά είσαι. Έτσι χτίζεις μέσα από τη δύναμη της προσωπικότητάς σου, την δύναμη ν’ ανταπεξέρχεσαι σε όλα.
Αποδέχεσαι τα τρωτά σου σημεία προκειμένου να ζεις άτρωτα. Γιατί μετά από την αποδοχή, έρχεται η δουλειά. Η δουλειά του εαυτού σου με αυτά τα σημεία, προκειμένου να τα κάνεις δύναμή σου.
Άσε τον άνθρωπο που σου κάνει διδαχές και κηρύγματα για το να γίνεις σκληρό καρύδι και άτρωτος και επίλεξε να του αποδείξεις την ατρόμητη πλευρά σου μέσα από την πλήρη αποδοχή των πλευρών σου. Δυνατών και αδύναμων.
Τρωτά ζει ένας άνθρωπος που νομίζει ότι είναι άτρωτος. Γιατί λαβώνεται χωρίς να μπορεί να το δείξει και να το παραδεχτεί και αυτό τον κάνει να πνίγεται. Άτρωτα ζει εκείνος που μπορεί να είναι τρωτός και να συνεχίζει με δύναμη ψυχής.
