Απλά να καθίσεις σε έναν καναπέ, σε ένα κρεβάτι, κάπου που να έχει θέα και ν’ ατενίζεις, χωρίς να κάνεις τίποτα. Απραξία.
Απραξία; Δηλαδή εννοείς να κάθομαι όλη μέρα χωρίς να παράγω έργο; Χωρίς να δουλεύω, να κάνω εργασίες που μπορεί να χρειάζονται ή να διεκπεραιώσω υποθέσεις; Μα πως γίνεται αυτό, θα ήμουν τεμπέλα/ης, δεν πρέπει να καθόμαστε.
Αυτή την πεποίθηση έχουν παγιώσει οι άνθρωποι στο μυαλό τους και στον στίβο μάχης της καθημερινότητας θέλουν να βγαίνουν νικητές, έχοντας κάνει πάρα πολλά εντός της ημέρας, ώστε το βράδυ να μπορούν να πουν ότι τους αξίζει ένα ποτήρι κρασί για να χαλαρώσουν και να κοιμηθούν αποκαμωμένοι. Με την απραξία όμως τι γίνεται και γιατί πλέον το έχουμε ξεχάσει;
Γιατί, όχι μόνο τώρα, λόγω κορωνοϊού, αλλά και παλαιότερα, βλέποντας τη σκληρή καθημερινότητα να μας γεμίζει με υποχρεώσεις, λογαριασμούς, ανθρώπους, καταστάσεις και δουλειές, μπαίναμε ως παλαιστές έτοιμοι να τα δώσουν όλα. Και αυτό επικρατεί εννοείται και στις μέρες μας.
Οι ηλικίες μάλιστα 25-45 δίνουν σχεδόν ολοκληρωτικά τα ψυχικά και σωματικά αποθέματά τους κάθε μέρα, προκειμένου να εργασθούν, να είναι καλοί στους ρόλους που έχουν αναλάβει και να μπορούν να πουν ”ουφ” όλα καλά και σήμερα.
Είναι πολύ σημαντικό στο κομβικό σημείου του burn out, να πάρουμε βαθιά ανάσα. Παρά το ωράριο μας, να σταματάμε, έστω και το απόγευμα, έστω αργά το βράδυ, πολύ πρωί, για μια ολόκληρη μέρα ή και για δυο μέρες. Δεν θα γίνει τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ. Και δεν θα κάνουμε και εμείς τίποτα. Απλώς θα υπάρχουμε.
Και ξέρετε ποιο είναι το εκπληκτικό με την απραξία; Ρυθμίζει κυριολεκτικά τον εγκέφαλο, ειδικά αν είναι αποσυντονισμένος ή καλείται να συγκρατήσει πολλές πληροφορίες καθημερινά. Αδειάζει το τμήμα εγκεφάλου προσωρινής μνήμης, ώστε να αφομοιώσουμε τα παλιά και να προσλάβουμε νέες, φιλτραρισμένες σκέψεις, καταστάσεις και γεγονότα.
Επίσης, ερχόμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας. Πόσες φορές το έχετε κάνει αυτό τον τελευταίο καιρό; Ξέρετε τι σας αρέσει αυτή την περίοδο που διανύουμε; ή τι θα θέλατε πραγματικά;
Όταν ο καταιγισμός πληροφοριών και πράξεων ρουφάει το νου, τότε το εγώ αναμειγνύεται με τα πάντα της καθημερινότητας.
Ειλικρινά, δεν θα γίνει τίποτα αν για μια μέρα κηρύξετε απαραξία. Πράξτε το και θα δείτε τ’ αποτελέσματα.
