Γιορτάζω σήμερα ξεκάθαρα και τηλεφωνώ σε ανθοπωλείο:
«Θα ήθελα να ετοιμάσετε μια τεράστια ανθοδέσμη την πιο όμορφη που μπορείτε να φτιάξετε με ενα σημείωμα» ψιθυρίζω με ύφος συνωμοτικό.
”…ΣΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ .ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΕΛΕΙΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ. ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ.ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΔΩΣΩ ΠΟΤΕ.ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΣΑ ΛΑΧΤΑΡΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ .ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΖΩ ”
Και η ανθοδέσμη ήρθε. ΣΕ ΜΕΝΑ !
Μόνο αυτός ο έρωτας κρατά για πάντα.
Αν σας είπαν πως υπάρχουν κι άλλοι τέτοιοι έρωτες ξαναρωτήστε τους μετά απο μερικά χρόνια. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Μα τον Αγιο Βαλεντίνο. Κι όσο πιο νωρίς το κατανοήσετε αυτό τόσο καλύτερους και πιο ωραίους κι αυθεντικούς Βαλεντίνους θα ζήσετε .
Τα εχω σκεφτεί πολύ όλα αυτά, έχω πάθει και ξαναπάθει κι έχω μάθει, τα έχει πει κι η Λάουρα Κίπνις στο βιβλίο ” Κατά του έρωτα ”.
Του έρωτα εκείνου με τα καθωσπρέπει ζευγάρια, που μιλούν για αφοσίωση, πίστη, ειλικρίνεια μέχρι τελικής πτώσης απέναντι στον άλλο άνθρωπο, ενω έχεις απατήσει τον ίδιο σου τον εαυτό άπειρες φορές, πνίγοντας και το τελευταίο ψίχουλο απο τη λίμπιντο σου μέσα στη ”σωστή” συμπεριφορά.
Για να υποδύεσαι το ρόλο που είναι κοινωνικά αποδεκτός όμως τελικά απάνθρωπος. Δεν συγχωρεί ούτε πάθη ούτε όσα θεωρεί λάθη.
Τα οποία κάνουν πολλοί και τα κρύβουν κάτω απο το χαλάκι της εξώπορτας δίπλα στο σπιτάκι του σκύλου μέσα σε μωρουδιακές πάνες και σε κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Και αντί να δούνε το χάλι τους κάνουν κριτική και σε άλλα χάλια για να μην βλέπουμε τα δικά τους .
Ε, αυτή δεν είναι ζωή, Αγιε Βαλεντίνε μου κι απόψε θα λογαριαστούμε .
Με ένα μπουκάλι κρασί εγω κι εσύ. Κι ό τι δεν μας αρέσει θα το αλλάξουμε. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην είναι ερωτική
Και του χρόνου με πάθος και φλόγα. Με τίποτα λιγότερο..
Η ΦΟΥΣΤΑ
