Πιστεύουμε ότι ένα δεύτερο παιδί θα μας κάνει ευτυχισμένους. Ισχύει όμως;
Ίσως πιστεύουμε ότι ένα δεύτερο παιδί θα μας κάνει ευτυχισμένους, αλλά αυτό είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο να το προβλέψουμε.
Η Λόρι Σαντός, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, ερμηνεύει τη δυσκολία να συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχείς:
«Μας είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι θα μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους με την πάροδο του χρόνου, ειδικά εφόσον λειτουργούμε υπό την πίεση του κοινωνικού περίγυρου. Οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε κοινωνικές συγκρίσεις, οι οποίες στην πλειοψηφία τους μας κάνουν να αισθανόμαστε απαίσια».
Για παράδειγμα, μπορούμε να εστιάσουμε στην καλύτερή μας φίλη ή γειτόνισσα, μητέρα δύο ή τριών παιδιών, η οποία φαίνεται να έχει τον έλεγχο της ζωής της, να ισορροπεί μεταξύ δουλειάς και οικογένειάς με απόλυτη αρμονία ή έτσι τουλάχιστον να φαίνεται στον έξω κόσμο.
«Ακόμη και όταν παίρνουμε αυτό που θέλουμε ή πιστεύαμε ότι θέλουμε, δεν είμαστε απαραίτητα τόσο χαρούμενοι όσο φιλοδοξούσαμε ότι θα είμαστε. Το μυαλό μας μας ξεγελάει. Οφείλουμε να δίνουμε προτεραιότητα στην ατομική μας χαρά και ικανοποίηση», αναφέρει η Σάντος
Τα παιδιά επηρεάζουν την ευτυχία μας
Ένα δεύτερο παιδί δεν αποτελεί απαραίτητα το εισιτήριo για την ευτυχία. Προτού το τολμήσουμε, κρίνεται σκόπιμο να σταθμίσουμε ουσιαστικούς παράγοντες, όπως τη δουλειά ή την καριέρα μας, τη συγκατοίκησή μας στο σπίτι και φυσικά τον τρόπο ζωής που μας εκφράζει.
Όσον αφορά την ευτυχία σε σχέση με τη μητρότητα, η επιστήμη έχει αποδείξει ότι οι μητέρες με ένα παιδί ζουν πιο ευτυχισμένες. Ίσως αναρωτιόμαστε αν είναι εγωιστικό να έχουμε ένα παιδί που μεγαλώνει μόνο του. Ωστόσο υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ του να είμαστε εγωιστές ή απλώς ρεαλιστές, να έχουμε δηλαδή μια ζωή που μας επιτρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι ως άνθρωποι και ταυτόχρονα καλοί ως γονείς.
Ο Χανς Πίτερ Κόλερ, καθηγητής κοινωνιολογίας και δημογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, εξέτασε τον αντίκτυπο της απόκτησης νέων παιδιών, που διαδέχονται τη γέννηση του πρωτότοκου. Το ερευνητικό του ερώτημα επικκεντρωνόταν στο αν και κατά πόσο ο γάμος και τα παιδιά μας κάνουν πιο ευτυχισμένους.
Ο Κόλερ συμπέρανε ότι προκειμένου να είμαστε ευτυχισμένοι, είναι προτιμότερο να σταματήσουμε μετά την απόκτηση ενός παιδιού. Το δεύτερο ή το τρίτο παιδί δεν πρόκειται να συμβάλει στην ευημερία μας.
Για τις μητέρες ο Κόλερ διαπίστωσε ότι τα περισσότερα παιδιά συνδέονται με μειωμένη ευτυχία, αν και παραμένουν πιο ευτυχισμένες από τις άτεκνες γυναίκες. Για τους μπαμπάδες, τα επιπλέον παιδιά δεν είχαν καμία επίδραση στην ευημερία τους σύμφωνα με τη μελέτη του.
