Με ένα μόνιμο ερωτηματικό…
Γεννιόμαστε…μεγαλώνουμε…γεμίζουμε από ανθρώπους…αποκτούμε εμπειρίες και όλα αυτά για να γνωρίσουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας στον καλύτερο δυνατό βαθμό. Και έρχομαι να ρωτήσω, τελικά όσο κατακτούμε την γνώση γινόμαστε σοφότεροι ή καχύποπτοι;
Σίγουρα η εποχή μας χαρακτηρίζεται από συνεχή εξέλιξη και ραγδαία κατάκτηση της γνώσης, τώρα για πρόοδο δεν ξέρω, ας το κρίνει ο καθένας μας. Δεν ξέρω, βέβαια, αν είμαστε και πιο ήρεμοι ή ακόμα και πιο ευτυχισμένοι από τις προηγούμενες γενιές, αν και αυτός δεν είναι ο στόχος;
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι στις μέρες μας, και όχι μόνο τώρα στην εποχή της πανδημίας αλλά γενικότερα στην σύγχρονη εποχή, επικρατεί μια ασταθής και αμφίβολη κατάσταση γεμάτη ένταση, φόβο ίσως και απειλή.
Αυτό άλλωστε δεν είναι και η καχυποψία;
Η κατάσταση που μας κάνει να είμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση γιατί αμφιβάλλουμε για όλους και για όλα γύρω μας. Έχουμε την ανάγκη να προστατεύσουμε τον εαυτό μας γιατί διερωτόμαστε για τα πάντα. Δεν ηρεμούμε, δεν μπορούμε να αφεθούμε γιατί απλά φοβόμαστε.
Προσπαθούμε να μάθουμε όσα περισσότερα για την κοινωνία, τον κόσμο, τους ανθρώπους δήθεν για να είμαστε έτοιμοι για την επόμενη κακοτοπιά, για τον επόμενο λάθος άνθρωπο. Επομένως, αν και έχουμε γίνει πιο σοφοί, δεν εμπιστευόμαστε κανέναν και τίποτα.
Αυτό το ερωτηματικό..
Και πριν που το σκεφτόμουν και τώρα που το γράφω συνειδητοποιώ πόσο κουραστικό είναι. Οι απαντήσεις παιδιά, όπως μας έμαθαν στο σχολείο, είναι δύο, ναι και όχι. Το “ίσως” μπορεί να προάγει γνώση αλλά η διαρκής καχυποψία μπορεί να σε απομακρύνει και από την ίδια την ουσία της γνώσης.
Πόσο ποιο θετικό θα ήταν να μην έχουμε ως πρώτη σκέψη ότι ο απέναντι θέλει να μας βλάψει ή να μας εκμεταλλευτεί;
Ας μην υπεραναλύουμε καταστάσεις. Ας μην περιμένουμε διαρκώς την στιγμή που ο απέναντι θα κάνει λάθος και θα καταπατήσει την εμπιστοσύνη μας. Ας μην κάνουμε σενάρια γιατί στο τέλος θα ζήσουμε και μέσα στην πλάνη που εμείς δημιουργήσαμε.
Ας δούμε το καλό στα μάτια τον ανθρώπων με μέτρο, σύνεση και κρίση. Ας αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε πρώτα αυτά που μάθαμε για τον εαυτό μας και θα γίνει και με τους γύρω.
Αυτό είναι το ατού της γνώσης. Να ανοίγει το μυαλό μας και να κρίνουμε ορθότερα και όσο ορθότερα σκεφτόμαστε τόσο πιο όμορφα ζούμε. Η ηρεμία μας είναι πολύτιμη και η ευτυχία άξια για όλους μας.
Μαρία Κατράδη
Φιλόλογος – Ειδική Παιδαγωγός
