Η Δωροθέα Ιατρού γεννήθηκε πριν από 21 χρόνια, τελείωσε το μουσικό σχολείο στην Παλλήνη, έκανε πρωταθλητισμό και σήμερα είχαμε μαζί μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα για το ταξίδι της Δωροθέας με την αλωπεκία.
Συνέντευξη στην Κέλλυ Βρανακη
Πως ξεκίνησε το ταξίδι με την αλωπεκία;
Η ιστορία της Δωροθέας ξεκινάει το 4/5/2000 οπού γεννήθηκα, ήμουν ένα φυσιολογικό μωρό χωρίς κανένα πρόβλημα .
Στα 7 μου η μητέρα μου με έψαχνε για ψείρες και παρατήρησε ότι είχα ένα μικρό κενό που δεν είχα μαλλιά στο κάτω μέρος του κεφαλιού μου, ήταν πολύ μικρό, μέγεθος νομίσματος .
Φυσικά ανησύχησαν οι γονείς μου και με πήγαν στο δερματολογικό κέντρο κατευθείαν να με δει γιατρός, εκεί διαγνώστηκα με αλωπεκία areata (γυρειδήςαλωπεκία ) ένα αυτοανοσο νόσημα οπού ουσιαστικά ο οργανισμός μου θεωρεί τα μαλλιά ως ξένο σώμα και τα ΄΄διώχνει”.
Tότε ξεκίνησε η ιστορία της Δωροθέας με αλωπεκία.
Όλες οι θεραπείες κρέμες, σε σπρέι , σαπούνια , χάπια ,διατροφές ενέσεις κορτιζόνης τα έκανα όλα μου έλεγαν και μου έδειχναν φωτογραφίες από άλλους ότι αυτή η θεραπεία δουλεύει και απέτυχα σε όλα .
13 χρόνια έχανα έναν αγώνα προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να σταματήσω τον οργανισμό μου να μου επιτίθεται, ήθελα να σταματήσει ο οργανισμός μου να μου στερεί κάτι που χρειαζόμουν τότε ,τα ήθελα τα μαλλιά μου ,τα ήθελα τόσο πολύ ,και ο οργανισμός μου τα έδιωχνε.
Έχανα τα μαλλιά μου, ένα μέρος της Δωροθέας.
Η αλωπεκία όσο αθώο αυτοάνοσο και αν είναι (μόνο τρίχες χάνεις) έχει το κακό ότι δεν είναι σταθερό δεν σου αφήνει περιθώριο να αποδεκτής τον εαυτό σου.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεχτείς ότι θα είσαι καλά με τον εαυτό σου ότι και να γίνει ,γιατί για εμένα αυτό σήμαινε να αποδεχτώ μια Δωροθέα που πιθανό στο χειρότερο σενάρια να είναι χωρίς τρίχα πάνω της.
Το 2018 πήρα την πρώτη μου περούκα για τα 18 γενέθλια μου ,γιατί μου είχε γίνει απίστευτα δύσκολο να το κρύβω. Το 2019 ήταν η χρονιά όπου έχανα τούφες ολόκληρες όπου πήγαινα άφηνα τρίχες πίσω μου είχαν πέσει σχεδόν όλα.
View this post on Instagram
Την ίδια χρονιά πήγα στο μπάνιο, πήρα την ξυριστική μηχανή του πατέρα μου και χωρίς να το πω σε κανέναν επέλεξα το πρώτο μου κούρεμα ,που ήταν να ξυρίσω τις λίγες τούφες που είχα ακόμα .μετά από 12 χρόνια πήρα τον έλεγχο.
Βγήκα νικήτρια, βγήκα από τον αγώνα δυνατή ,έμαθα να παλεύω να ζητάω βοήθεια, να αγαπάω τον εαυτό μου με βοήθησε να έχω άτομα γύρω μου που είναι αληθινά.
Είμαι πάρα πολύ τυχερή ,νομίζω λίγοι μπορούν να πουν ότι τα άτομα στην ζωή τους οπού ένας προς ένας είναι καλοί άνθρωποι ,έγινα η Δωροθέα που είμαι σήμερα επειδή πέρασα το ταξίδι αυτό και είμαι ευγνώμων!
Το ταξίδι μου με την αλωπεκία ξεκίνησε το 2007 και ρεαλιστικά δεν θα τελειώσει ποτέ. Για εμένα όμως η σχέση μου μαζί της έχει τελειώσει από το 2020. Εδώ και 13 χρόνια έχω δώσει τόσο αξία στην αλωπεκία και έχω ξοδέψει αχρείαστη ενέργεια και τις έχω δώσει δύναμη που δεν τις αξίζει.
Φαίνεσαι μια κοπέλα με αυτοπεποίθηση. Ήταν δύσκολη η αποδοχή;
Αυτοπεποίθηση δεν είχα μικρή .Είχα ψεύτικη αυτοπεποίθηση ούτε πίστευα στον εαυτό μου. μόνο με περούκες ένιωθα άνετα η όταν έκρυβα την αλωπεκία .δεν ένιωθα όμορφη.
Μετά την εφηβεία και με πολύ self care έφτασα εδώ που είμαι και αγκαλιάζω την θηλυκότητα μου , αγαπώ την διαφορετικότητα μου και νιώθω όμορφη μέσα μου.
Έχω σίγουρα πολύ δρόμο μπροστά μου και δουλεία .
Το συναίσθημα αυτό που έχω και η ενέργεια που βγάζω για εμένα είναι η θηλυκότητα μου ,δεν είναι η εμφάνιση, μου το μαλλί μου οι καμπύλες μου τα ρούχα μου ,είναι αυτό που νιώθω.
Σε βοηθάνε τα social media να αναδείξεις εν θέμα που απασχολίες πολλούς ανθρώπους;
Τα social με βοήθησαν πολύ. Φυσικά και παίζει πολύ το photoshop και πλαστικές και δημιουργεί προβλήματα ανασφάλειας σε πολλούς όμως υπάρχει ένα παραθυράκι στα σοσιαλ που υποστηρίζει τις ΄΄ατέλειες΄΄ και αγκαλιάζει την διαφορετικότητα.
Και εγώ έδωσα βάση σε αυτή την πλευρά των social media. Βρήκα άλλα άτομα που περνάγανε το ίδιο και μόνο βλέποντας άλλους μου έδωσε δύναμη και με έμπνευσε και τώρα εγώ θέλω να κάνω το ίδιο.
Θέλω να κλείσεις την συνέντευξη με ένα μήνυμα, οποίο θες εσύ!
Είμαι η Δωροθέα και έχω αλωπεκία, αλλά δεν είμαι μόνο αυτό.
Είμαι χαμογελαστή είμαι πεισματάρα είμαι αισιόδοξη είμαι δημιουργική και πολλά άλλα .
Η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι κακό είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο. Δεν πρέπει να στεναχωριέσαι που δεν είσαι σαν τους άλλους ,πρέπει να το χαρείς. Δεν ζητάω από κανένα να με λυπηθεί η να ακούσει την ιστορία μου και να νιώσει άσχημα για εμένα ,δεν είναι αυτό το νόημα .
Είμαι μία φυσιολογική κοπέλα.
Εγώ είμαι ευγνώμων που έχω αλωπεκία και δεν θα
άλλαζα τίποτα .Μακάρι να το αποδεχόμουν νωρίτερα αλλά ούτε αυτό θα το άλλαζα είμαι αυτή που είμαι σήμερα επειδή πέρασα αυτά που πέρασα και δεν θα ήθελα με τίποτα να αλλάξω την σημερινή Δωροθέα .
Όλα γίνονται για κάποιο λόγο και εγώ χρειαζόμουν τον χρόνο μου και τον χώρο μου να ‘θρηνήσω’ ’το μαλλί μου που έχασα.
Πλέον δεν με νοιάζει τι θα κάνει η αλωπεκία δεν με αφορά εγώ ότι και να γίνει με τα μαλλιά μου θα είμαι δυνατή όπως έμαθα να είμαι. Φυσικά δεν υπάρχει μόνο η αλωπεκία υπάρχουν τόσα διαφορετικά πράγματα που μπορεί να έχει κάποιος .
Όλοι έχουν την δικιά τους ιστορία και τον δικό τους τρόπο αποδοχής του εαυτού τους .
View this post on Instagram
Ελπίζω όλοι να φτάσουν στο σημείο της αποδοχής γιατί πραγματικά αν αγαπάς τον εαυτό σου όλα τα αλλά θα έρθουν .
Μπορεί να είναι κλισέ αλλά πραγματικά είναι τόσο όμορφο να είσαι διαφορετικός πρέπει μόνο να το πιστέψεις να το αγκαλιάσεις και μετά τελείωσε το παιχνίδι ,θα σου φύγει ένα τεράστιο βάρος. όσο αφορά την αποδοχή από τους άλλους δεν την χρειάζεσαι, κάποια άτομα θα σε ενθαρρύνου ,κάποια όχι αλλά αυτοί που δεν βλέπουν την μαγεία σου δεν θα κάνουν το ίδιο ταξίδι στην ζωή, εσύ θα πετάξεις. Θέλει χρόνο ,αν χρειάζεται να κρυφτείς να για λίγο να βρες τον εαυτό σου κάντο.
Όμως μην κρατάς τον εαυτό σου πίσω..
Κέλλυ Βρανάκη
Contact me @:
Instagram: https://www.instagram.com/story_kelling/
Facebook: https://www.facebook.com/Story_kelling-929217863902546/
