Η Εριέττα Κούρκουλου μίλησε ανοιχτά μαζί με καταξιωμένο ψυχολόγο για ακόμη μια φορά για τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπισε στο παρελθόν στο νέο podcast της με τίτλο «Kind Talks».
«Ήμουν αρνητής της ψυχοθεραπείας, δεν έβρισκα τον λόγο και την ουσία σε αυτό. Ήταν και για μένα ένα ταμπού, το οποίο μάλλον δημιουργήθηκε άθελά τους από την ίδια μου την οικογένεια. Κανείς δεν είχε κάνει μέχρι εκείνο το σημείο το βήμα να αναζητήσει μια τέτοιου είδους βοήθεια. Και εγώ πραγματικά έφτασα στο σημείο που αισθανόμουν ότι δεν μου είναι καθόλου διαχειρίσιμη η δική μου ψυχολογία. Ότι έχω χάσει κάθε έλεγχο του εσωτερικού μου κόσμου για να φτάσω στο σημείο να αναζητήσω βοήθεια», αποκάλυψε αρχικά η Εριέττα Κούρκουλου.
«Εμένα όλη αυτή η διαδρομή μου ξεκίνησε με κρίσεις πανικού, όταν ήμουν στις αρχές των 20’s μου που υποτίθεται ήταν μια ξέγνοιαστη περίοδος στη ζωή ενός ανθρώπου. Με όσους μιλάω τελευταία ανακαλύπτω ότι ίσως δεν ισχύει αυτό τελικά. Μπαίνω στα 30 μου και είμαι ενθουσιασμένη, αισθάνομαι ότι ξέρω καλύτερα ποια είμαι πια. Σε αυτή την ηλικία είναι λίγο δύσκολα όλα, γιατί δεν έχεις ανακαλύψει τον εαυτό σου, δεν έχεις αποφασίσει τι θες να κάνεις, ποια είναι τα όνειρά σου και υπάρχει και ένα γενικότερο μπέρδεμα.
Μέχρι τότε ήμουν πολύ σκληρή, τουλάχιστον αυτή την εικόνα έδινα στον περίγυρό μου. Μικρότερη διαχειρίστηκα τον θάνατο του πατέρα μου με έναν τρόπο που κάποιος θα σου έλεγε “αποκλείεται να το πήρε έτσι και να το διαχειρίστηκε τόσο καλά, τόσο ψύχραιμα”. Το τι φαίνεται είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα από το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα», ανέφερε στη συνέχεια.
Σε άλλο σημείο η Εριέττα Κούρκουλου εξομολογήθηκε ότι: «Όλο αυτό το άγχος που είχα συσσωρεύσει, η μη έκφραση των συναισθημάτων με οδήγησε σε ένα σημείο να έχω καθημερινά κρίσεις πανικού. Τότε δεν μιλούσε κανείς ανοιχτά για αυτό, το οποίο με δυσκόλεψε πάρα πολύ, γιατί αισθανόμουν “τρελή”. Πίστευα ότι για να χρειάζεσαι ψυχολόγο είσαι τρελή, άρα είμαι και εγώ τρελή, άρα πώς το διαχειριζόμαστε αυτό, είμαστε καταδικασμένοι στο να πάρουμε χάπια ή κάτι άλλο.
Έφτασα στο σημείο να έχω πολλαπλές κρίσεις πανικού καθημερινά, είχα πάει στα επείγοντα αρκετές φορές για να ζητήσω βοήθεια και να ζητήσω να με βοηθήσουν για να το ξεπεράσω όλο αυτό. Δεν ήθελα να πάρω χάπια γιατί φοβόμουν αυτή την εξάρτηση. Κατάφερα αισίως να το δουλέψω, δεν θα πω ξεπεράσω γιατί υπάρχουν ακόμη στιγμές που αισθάνομαι ότι είμαι επιρρεπής σε αυτό» .
