Οι άνθρωποι είναι πραγματικά εξαντλημένοι. Όπως αποδεικνύεται από τις πρόσφατες τάσεις όπως το Quiet Quitting, το Coffee Badging, το Bare Minimum Mondays και πάνω από όλα, η Μεγάλη Παραίτηση —όταν πάνω από 47 εκατομμύρια Αμερικανοί παραιτήθηκαν οικειοθελώς από τις θέσεις τους— οι άνθρωποι αισθάνονται πίεση σε κάτι περισσότερο από το ημερολόγιο εργασίας τους.
Βρισκόμαστε τώρα στην εποχή της «Μεγάλης Εξάντλησης», όπως αποκαλεί ο συγγραφέας και καθηγητής επιστήμης υπολογιστών Cal Newport, μια εποχή που οι άνθρωποι προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με την εργασία προκειμένου να μειώσουν τη διάχυτη αίσθηση της αποστράγγισης.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκπλήσσονται όταν ακούν για τη “μεγάλη εξάντληση”. Γνωρίζουμε ότι είμαστε εξαντλημένοι και κουρασμένοι και το βλέπουμε στις επιλογές που κάνουμε καθημερινά: να παραγγέλνουμε δείπνο επειδή δεν έχουμε την ενέργεια να το φτιάξουμε, να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να δουλεύουμε από το σπίτι, ώστε να μην χρειάζεται να προσθέσουμε μια δίωρη μετακίνηση στην ημέρα μας, σπάνιες κοινωνικές εξορμήσεις επειδή είναι αδύνατο να συντονιστούν τα πολυάσχολα προγράμματα ενηλίκων, πλήρης αφαίρεση των προτεραιοτήτων των χόμπι — η λίστα συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Οι άνθρωποι αισθάνονται τόσο κουρασμένοι που κόβουν δραστηριότητες που ήταν συνηθισμένες και χαμηλού στρες, όπως η άσκηση και η μετάβαση στο σούπερ μάρκετ.
Γιατί λοιπόν αυξάνονται τα επίπεδα εξάντλησης; Οι τρεις παράγοντες που συνήθως παραβλέπονται αλλά συμβάλλουν περισσότερο είναι ο μη βιώσιμος τρόπος ζωής, η έκθεση σε στρες εκτός του ελέγχου μας και η οικονομική ανασφάλεια. Αυτές είναι πτυχές της ζωής μας που έχουμε καταφέρει να ομαλοποιήσουμε. Αλλά αυτή η ομαλοποίηση μας έκανε να αγνοήσουμε τον αντίκτυπό τους στη σωματική και ψυχική μας ευεξία.
Μη βιώσιμοι τρόποι ζωής
Ποιο είναι το αντίθετο του να αισθάνεσαι εξαντλημένος; Το να νιώθεις ενέργεια. Αλλά τι ακριβώς μας βοηθά να νιώθουμε ενέργεια;
Μια αντικειμενική ματιά στο πώς ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι καθημερινά δεν απεικονίζει την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών, δίνει μια εικόνα της υπομονής των απαιτήσεών μας. Δεν έχουμε οικοδομήσει μια κοινωνία με προτεραιότητα τις ανθρώπινες ανάγκες. Έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία με προτεραιότητα τις επιχειρηματικές ανάγκες και αυτό αρχίζει να φαίνεται.
Το άγχος που είναι εκτός ελέγχου μας
Το άγχος υπό τον έλεγχό μας (ένα μεγάλο έργο στο οποίο εργαζόμαστε, εξισορροπώντας μια απαιτητική δουλειά και φροντίδα παιδιών, κάνουμε κάτι που μας φοβίζει) μπορεί να μετριαστεί και να χτίσει εμπιστοσύνη όταν αντιμετωπίζεται.
Το άγχος εκτός του ελέγχου μας (βία στις πόλεις μας, κλιματικές καταστροφές , τραγωδίες σε όλο τον κόσμο και πληθωρισμός) μας κάνει να νιώθουμε αβοήθητοι. Αν και είναι σημαντικό να μην αγνοούμε τι συμβαίνει στον κόσμο, μας βαραίνει επίσης να δεχόμαστε τόσους πολλούς στρεσογόνους παράγοντες χωρίς τη δυνατότητα επίλυσης.
Το ότι το άγχος προκαλεί εξάντληση δεν είναι επαναστατικό, αλλά η έκθεση σε στρες εκτός του ελέγχου μας είναι που μας κάνει να χάνουμε την ελπίδα μας. Η ελπίδα είναι ένα ισχυρό αντίθετο στην εξάντληση και την κούραση. Μπορούμε να υπομείνουμε δυσκολίες με πολύ υψηλότερο ηθικό όταν διατηρούμε την ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Όταν όπου κι αν στραφούμε υπάρχουν νέα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι τα πράγματα δεν βελτιώνονται, αρχίζουμε να καταρρέουμε.
Η βιολογική επίδραση της έκθεσης σε αυτούς τους τύπους στρεσογόνων παραγόντων δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Το scroll στο τηλέφωνό μας και η παρακολούθηση ενός ανησυχητικού βίντεο δύο λεπτών πυροδοτεί μια αντίδραση στο στρες στο σώμα μας που μπορεί να επηρεάσει την υπόλοιπη μέρα μας. H έκθεση στο στρες κάθε μέρα για χρόνια βλάπτει τη σωματική και ψυχική μας υγεία με τρόπους που συχνά παραβλέπουμε.
Οικονομική ανασφάλεια
Πριν από πενήντα χρόνια, ένα μόνο εισόδημα μπορούσε να σου προσφέρει σπίτι, αυτοκίνητο, γυναίκα και παιδιά. Σήμερα, είστε τυχεροί εάν ένα διπλό εισόδημα μπορεί να σας προσφέρει μερικά από αυτά τα πράγματα. Το να έχεις μια σκληρή δουλειά που υποστηρίζει τον τρόπο ζωής σου είναι ένα πράγμα. Το να έχεις μια σκληρή δουλειά που μόλις πληρώνει τους λογαριασμούς είναι άλλο.
Μεγάλο μέρος της εξάντλησης που βλέπουμε είναι η απογοήτευση που η εργασία πλήρους απασχόλησης (ή περισσότερο) δεν μεταφράζεται στην ίδια ασφάλεια και αγοραστική δύναμη που συνήθιζε. Γιατί εργαζόμαστε αν όχι για να αντέξουμε οικονομικά τον τρόπο ζωής που επιθυμούμε;
Όταν αυτός ο τρόπος ζωής (να πηγαίνετε σε ένα εστιατόριο σε ειδικές περιστάσεις, να πηγαίνετε σε μια συναυλία με φίλους, να παίρνετε στα παιδιά σας τα χριστουγεννιάτικα δώρα που θέλουν) γίνεται δυσβάσταχτος, η απογοήτευση είναι κατανοητή. Η απογοήτευση με τον καιρό μετατρέπεται σε ήττα και η ήττα μοιάζει πολύ με εξάντληση. Είμαστε μια κοινωνία με επίκεντρο την εργασία για γενιές. Ωστόσο, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να πειστούν οι άνθρωποι να ζήσουν μια πολυάσχολη ζωή με επίκεντρο την εργασία, όταν αυτό δεν μεταφράζεται στην ποιότητα ζωής που συνήθιζε.
Η συμβολή των μη βιώσιμων τρόπων ζωής, του άγχους εκτός ελέγχου μας και της οικονομικής ανασφάλειας δημιουργεί μια πολύ κουρασμένη ομάδα ανθρώπων. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πράγματα υπό τον έλεγχό μας που μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής μας και να μειώσουν την εξάντληση.
Σκεφτείτε τι αυξάνει την ποιότητα της ζωής σας και σας κάνει να αισθάνεστε γεμάτοι ενέργεια. Στη συνέχεια, σκεφτείτε τι μειώνει την ποιότητα της ζωής σας και σας κουράζει.
Στο τέλος της ημέρας, το πώς νιώθουμε καθορίζεται από μικρές αποφάσεις που παίρνουμε. Πόσο κοιμόμαστε, δίνοντας προτεραιότητα σε μια πρωινή βόλτα με έναν φίλο, καταναλώνουμε προσεκτικά τα μέσα ενημέρωσης, αρνούμαστε να συζητήσουμε για το εργασιακό άγχος όταν είμαστε εκτός εργασίας, αυτά τα μικρά πράγματα κάνουν μεγάλη διαφορά, αλλά πρέπει να τα κάνουμε με συνέπεια και αμείλικτο.
